Mansoor Anbia
Mojtaba Faryadras
Ali Ghaffarinejad

در طی دهه گذشته شبکه های آلی فلزی به طور گسترده ای به عنوان گزینه های جدیدی برای ذخیره سازی هیدروژن مورد استفاده قرار گرفته اند. مساحت سطح بالا و حفرات منظم این مواد را گزینه های مناسبی برای ذخیره سازی هیدروژن مطرح کرده است. در اینجا یون های سدیم به روش همزمانی وارد حفرات شبکه آلی فلزی MOF-۱۹۹(Cu۳(BTC)۲) شده و جذب هیدروژن آن در دمای محیط اندازه گرفته شده است. شبکه آلی فلزی Na.Cu۳(BTC)۲با استفاده از تکنیک های مختلف FT-IR ,XRD ,SEM ,BET ,TG شناسایی شده است. بررسی ها نشان داد که پس از وارد کردن یون های سدیم به ساختار شبکه آلی فلزی ساختار اولیه تغییر نکرده است و نیز مساحت سطح آن از m۲/g۱۳۰۰ به m۲/g ۱۴۳۴ و میزان جذب هیدروژن ازwt% ۱ به wt% ۴ ر۱ به میزان ۴۰ درصد افزایش می یابد. علت افزایش جذب هیدروژن با وارد کردن یون های سدیم به ساختار می تواند به دلیل افزایش برهمکنش فیزیکی(افزایش انرژی پیوندی) بین مولکول های هیدروژن و یون های سدیم و هم چنین افزایش مساحت سطح باشد. بنابراین یون های سدیم به عنوان مکان های اضافی جذب عمل کرده و مولکول های هیدروژن را جذب می نمایند.

شبکه آلی فلزی MOF-۱۹۹ (Cu۳(BTC)۲), شبکه آلی فلزی Na.MOF-۱۹۹ (Na.Cu۳(BTC)۲), ذخیره سازی هیدروژن, دوپ کردن سدیم, مواد نانو متخلخل, سنتز به روش همزمانی