تحلیل تطبیقی اجهاز و بیمارکشی ترحمی در گفتمان فقهی
Publish place: Studies of Islamic Law Journal، Vol: 10، Issue: 1
Publish Year: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 53
This Paper With 19 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ISMIU-10-1_003
تاریخ نمایه سازی: 27 شهریور 1403
Abstract:
اجهاز و بیمارکشی از روی ترحم (تسریع در مرگ بیماران محتضر یا لاعلاج)، از موارد عدم جواز قتل در شرع و از مصادیق قتل عمد محسوب می شود. برخی با تاکید بر حق انتخاب فرد بر مردن و حق مرگ با عزت، این پدیده را هدفی خیرخواهانه و اخلاقی و جایز می شمارند؛ اما از نظر فقهی به دلیل ارزش حیات مخلوقات و حرمت شدید قتل، بیمارکشی ترحمی، قتل نفس تلقی شده و مطلقا حرام است. در اسلام بیمار محتضر نه تنها مالک بدن خود نیست، بلکه چنین فردی مالک اموال خود هم نیست. لذا اگر پزشک بر اساس اظهارات وی در چنین شرایطی تصمیم گیری کند، امری به دور از عقل و منطق است و نمی توان به استناد درخواست مریض در چنین شرایطی مرتکب قتل نفس گردید. بررسی های این تحقیق نشان می دهد که در گفتمان فقهی؛ بیمارکشی ترحمی یک خرده گفتمان محسوب می شود که دلایل اخلاقی، ماهیت وجود انسان، مرگ و زندگی پیرامون آن فصل بندی و آثار فقهی گسترده آن موضوعیت و معنایابی می گردد.
Keywords:
Authors
فاطمه نوری
استادیار گروه حقوق جزا و جرم شناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران