Amir Hossein Zanjanbar - کارشناس ارشد ادبیات کودک و نوجوان، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.

جانسون و لیکاف، استعاره های مفهومی را نگاشت هایی بین دو حوزه موسوم به مبدا و مقصد می دانند. کارکرد این نگاشت ها عینی سازی مفاهیم انتزاعی حوزه مقصد از طریق طرح واره حوزه مبدا است. هدف از این پژوهش، رده بندی داستان های مرگ اندیشانه مبتنی بر «نوزایی» در ادبیات کودک است. در همین راستا، این مقاله با التفات به استعاره «مرگ، سفر است»، در پی پاسخ گویی به چگونگی کارکرد طرح واره-تصویرهای حوزه «سفر» در مفهوم سازی «نوزایی» و «رستاخیز» است. روش پژوهش، توصیفی - تحلیلی و جامعه آماری آن، داستان های مبتنی بر درون مایه نوزایی و رستاخیز برای گروه سنی الف و ب است. نتیجه پژوهش نشان می دهد وفق استعاره جهتی بالا/ پایین و طرح واره «مسیر»، داستان های مذکور به چهار دسته تقسیم می شوند: رستاخیز بدون استعلا، رستاخیز با استعلا، پیکرگردانی با استعلا، و زنجیره نوبه نو. پژوهش پیش رو برای نخستین بار در ایران، مرگ های بازگشت پذیر را با رویکرد معنی شناسی شناختی مطمح نظر قرار می دهد.

داستان کودک, معنی شناسی شناختی, استعاره مفهومی, طرحواره, مرگ, نوزایی