بازاندیشی قافیه های مختوم به «الف اطلاق» از منظر بلاغی و زبانی
Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 42
This Paper With 36 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_RHET-14-34_008
تاریخ نمایه سازی: 27 شهریور 1403
Abstract:
فردوسی در کاربرد قافیه، بسیار باریک بین و دقیق است. یکی از نکاتی که در موضوع قافیه کمتر به آن توجه شده است، بررسی نقش بلاغی قافیه در حوزه های مختلف ادبی و زبانی است. فردوسی در شاهنامه، در برخی موارد و در پایان قافیه از «الف اطلاق» استفاده کرده است که غالب پژوهشگران آن را الف زائدی در نظر گرفته اند که به منظور پرکردن وزن در بیت آمده است و ارزش بلاغی آن را نادیده گرفته اند. در پژوهش پیش رو با عنوان بازاندیشی قافیه های مختوم به «الف اطلاق» از منظر بلاغی و زبانی، تلاش شده با نگاهی دقیق تر، این الف را از منظر زبانی و بلاغی، دقیق تر واکاوی کنیم. از روزگار شمس قیس تا امروز، به دلیل نگاه منفی شمس به این الف، هیچ گاه دیدگاه مثبتی به آن دیده نمی شود. در این مقاله کوشیده ایم دیدگاه های گذشته به این الف را تغییر دهیم و آن را نه به عنوان ضعفی فاحش در شاهنامه، بلکه به عنوان نوعی ویژگی سبکی در دوره ای خاص معرفی کنیم.
Authors
Nasrin Ghorbani
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران.
Yadollah Shokri
دانشیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران (نویسنده مسئول)
Navid Firouzi
استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه صنعتی شاهرود، شاهرود، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
