Ali Mohammad Moazzeni - استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران
Ali Ansarshahri - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات عربی دانشگاه تهران
Ali Afzali - دانشیار زبان و ادبیات عربی دانشگاه تهران (نویسنده مسئول)
Masoud Fekri - دانشیار زبان و ادبیات عربی دانشگاه تهران

رابطه میان سرودن شعر و ترجمه شعر، رابطه تفکر و تامل است. هر مترجم شعر در درجه اول، یک تاویلگر متن است و تاویل های خود را بازنویسی و بازسرایی می کند. نزدیک کردن خوانش های مترجم به متن اصلی، مستلزم شناخت جهان و زبان شاعر است. البته این به معنای ارائه معناهای بسته نیست؛ بلکه پی بردن به آن معنای غایی متن است که گستره تاویل های بی پایان را در خود نهفته دارد؛ یعنی حس ناب متن. آنتوان برمن در نظریه گرایش های ریخت شکنانه خود، با هدف برجسته ساختن اهمیت دیگری و فرهنگ بیگانه در ترجمه و احترام به غرابت و بیگانگی متن اصلی، بر این اعتقاد است که مترجم باید از جهت شکل و محتوا، مقید به متن مبدا و وفادار به آن باشد. در این جستار، با روش توصیفی- تحلیلی و از منظر مطالعات توصیفی فرایندمدار ترجمه، ترجمه عربی یوسف عبدالفتاح از کتاب سیر العباد الی المعاد بر اساس هشت مورد از مولفه های تحریف متن از دیدگاه برمن بررسی می شود که عبارت اند از: عقلایی سازی، واضح سازی، اطناب کلام، آراسته سازی، تخریب سیستم زبانی، تخریب اصطلاحات و عبارات، غنازدایی کیفی و غنازدایی کمی. یافته های پژوهش نشان می دهد علت اصلی انحراف ترجمه عربی سیر العباد الی المعاد از متن اصلی، ناآشنایی مترجم با زبان فارسی، تمایزات مربوط به ساختار دستوری و همچنین تطابق نداشتن کامل دامنه اطلاق واژه ها در دو زبان عربی و فارسی است که طبیعتا ناشی از اختلاف فرهنگ، تمدن، عادات و رسوم دو قومی است که به این دو زبان سخن می گویند.

سیر العباد الی المعاد, یوسف عبدالفتاح, آنتوان برمن, نظریه ی گرایش های ریخت شکنانه