استعاره ها و کنایات بدیع، دو خصیصه مهم سبکی در غزلیات بیدل
عنوان مقاله: استعاره ها و کنایات بدیع، دو خصیصه مهم سبکی در غزلیات بیدل
شناسه ملی مقاله: JR_RHET-9-17_004
منتشر شده در در سال 1397
شناسه ملی مقاله: JR_RHET-9-17_004
منتشر شده در در سال 1397
مشخصات نویسندگان مقاله:
Rajab Tohidian - Islamic Azad University-Salmas
Mohammad Akbari Habashi - Islamic Azad University- Salmas
خلاصه مقاله:
Rajab Tohidian - Islamic Azad University-Salmas
Mohammad Akbari Habashi - Islamic Azad University- Salmas
یکی از عوامل ابهام در شعر بیدل دهلوی که نقش چشمگیری در نوآوری، تاثیرگذاری و لذت بخشی آن دارد و از ویژگی های سبکی بیدل، محسوب می شود، روی گردانی آگاهانه از ساختارهای کلیشه ای و گوش آشنا در حوزه معنا و خیال است که به ترتیب در استعاره و کنایه نمود بیشتری یافته است. از نظر کارکرد هنری می توان استعاره را در گستره غزل بیدل به دو دسته آسان و دشوار تقسیم کرد: یکی استعاره هایی با جامع آسان که ابهام زیادی ایجاد نمی کنند اما گروه دیگر استعاره های هستند که با بسامد بالا نقش اساسی در ابهام و برجستگی کلام بیدل دارند. در باب کنایه نیز گفتنی است، آن دسته از کنایاتی، غریب و ناآشنا هستند که ریشه در آداب و رسوم، فولکلور و زبان گفتاری ایرانی و هندی و بیان نمادین بیدل دارند و تنها کلید این در، آشنایی با آداب و رسوم و شیوه زندگی و خصوصیات زبانی این شاعر ساختارشکن است. این مقاله کوشیده است ابتدا با بحثی مختصر،گستره نوآوری معنایی را مشخص کرده، پس از آن با ذکر مثال هایی دشوار و دیرآشنا، نحوه هنرنمایی بیدل را تبیین کند.
کلمات کلیدی: allusion, Ambiguity, Bidel Dehlavi, Sonnet, metaphor
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/2075619/