S.A mirkhalili - استادیار دانشگاه آیت الله حائری میبد
A Kalantari - دانشیار دانشگاه آیت الله حائری میبد
mohammad nazari - دانشجوی دکتری دانشگاه آیت الله حائری میبد

بنا بر نظر مشهور فقهای امامیه، مجازات فاعل لواط اعدام است و احصان یا عدم احصان وی تاثیری در این مجازات ندارد. برخی از فقها مانند محقق خوئی، در مجازات فاعل لواط قائل به تفصیل شده ‎اند. به نظر ایشان، مجازات فاعل در صورت محصن بودن، قتل یا رجم است و کیفر فاعل غیر محصن - اگر عمل وی همراه با عنف و اکراه نباشد- صد تازیانه است. ماده ۲۳۴ ق.م.ا. مصوب ۱۳۹۲ همین نظر را برگزیده است. در این تحقیق، اقدام قانونگذار را از دو جهت مورد نقد قرار داده‎ایم: نخست این که روایات مستند نظر محقق خوئی، به خاطر اعراض مشهور فقها از عمل به آنها ضعیف شمرده می ‎شوند و در واقع تنها بر اساس مبنای اصولی خاص ایشان که اعراض مشهور را موجب وهن روایت نمی ‎دانند ممکن است به این روایات عمل شود. دیگر این که با ذکر مثال ‎هایی از قانون مجازات اسلامی، ثابت کردهایم که قانونگذار این مبنای اصولی را در دیگر مواد قانونی نادیده گرفته و بر اساس مبنای اصولی مشهور عمل کرده است.

مجازات لواط, احصان, ماده ۲۳۴ ق.م.ا, اعراض مشهور فقها