یوسف قبادی - کارشناسی آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان
محمد جواد صالحی نیا - کارشناسی آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان
احمد هاشمی - کارشناسی آموزش علوم اجتماعی، دانشگاه فرهنگیان
امیر محمد صفری - کارشناسی آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان

این مقاله به بررسی تاثیر روش تدریس مشارکتی بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان می پردازد و مزایا و چالش های این روش را مورد واکاوی قرار می دهد. روش یادگیری مشارکتی به عنوان یکی از رویکردهای نوین آموزشی، تاکید بر تعامل و همکاری بین دانش آموزان دارد و هدف آن بهبود یادگیری و افزایش انگیزه تحصیلی است. این پژوهش از نوع کیفی بوده و داده های مورد نیاز از منابع کتابخانه ای جمع آوری شده است. نتایج بررسی ها نشان می دهد که روش تدریس مشارکتی می تواند بهبود قابل توجهی در عملکرد تحصیلی دانش آموزان ایجاد کند. از جمله مزایای این روش می توان به افزایش تعاملات اجتماعی، تقویت مهارت های ارتباطی، و ارتقاء انگیزه و علاقه مندی به یادگیری اشاره کرد. همچنین، این روش به دانش آموزان کمک می کند تا مهارت های حل مسئله و تفکر انتقادی خود را تقویت کنند. با این حال، روش تدریس مشارکتی با چالش هایی نیز همراه است. از جمله محدودیت های این روش می توان به نیاز به زمان بیشتر برای برنامه ریزی و اجرای فعالیت ها، نیاز به آموزش معلمان برای مدیریت کلاس های مشارکتی، و احتمال بروز اختلافات بین دانش آموزان اشاره کرد. به طور کلی، این مقاله نشان می دهد که با وجود چالش های موجود، روش تدریس مشارکتی می تواند به عنوان یک رویکرد موثر در بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان مورد استفاده قرار گیرد.

آموزش و پرورش، ویژگی های روش تدریس مشارکتی، بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان، محاسن و محدودیت های روش تدریس مشارکتی.