Abbas Ghamari Zare - عضو هیات علمی موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع، تهران ص. پ. ۱۱۶-۱۳۱۸۵
Mohammad Hassan Assareh - موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع، تهران ص. پ. ۱۱۶-۱۳۱۸۵
M. Ghorbanli - دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان
S. Shahrzad - موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع، تهران ص. پ. ۱۱۶-۱۳۱۸۵
B. Allahverdi Mamaghani - دانشگاه پیام نور تهران

تکثیر گل محمدی به طور معمول به دلیل عدم تشکیل ریشه های نابجا به سختی صورت می گیرد. کشت درون شیشه ای، روش جایگزینی برای تکثیر ژنوتیپ های مذکور است. در این پژوهش تکثیر شاخه و ریشه زایی درون شیشه ای دو ژنوتیپ گل محمدی منطقه آذربایجان بررسی شد. تکثیر شاخه در محیط کشت MS صورت پذیرفت. در میان غلظت های مختلف TDZ و اکسین بیشترین ضریب تکثیر (۳۳/۱) و در ژنوتیپ آذربایجان غربی در تیمار حاوی ۰۱/۰ میلی گرم در لیتر TDZ و ۵/۰ میلی گرم در لیتر IBA بود. در حالی که ژنوتیپ آذربایجان شرقی بیشترین ضریب تکثیر (۳۳/۲) را در تیمار حاوی ۰۱/۰ میلی گرم در لیتر TDZ و ۱/۰ میلی گرم در لیتر IAA نشان داد. در تیمار های حاوی BAP و Kin و در ژنوتیپ آذربایجان غربی بالاترین تکثیر شاخه (۲) در غلظت ۵ میلی گرم در لیتر BAP بدست آمد. در ژنوتیپ آذربایجان شرقی بیشترین پر آوری شاخه (۲/۳) در غلظت ۵/۲ میلی گرم در لیتر BAP مشاهده شد. به منظور ریشه زایی شاخه های تکثیر شده در شرایط درون شیشه ای به محیط کشت MS تغییر یافته همراه با غلظت های مختلف هورمون NAA منتقل شدند. شاخه های ژنوتیپ آذربایجان شرقی و آذربایجان غربی به ترتیب در محیط کشت MS تغییر یافته (یک سوم و نیمه قدرت) حاوی ۱/۰ و ۲/۰ میلی گرم در لیتر NAA ریشه دار شدند. در مجموع ژنوتیپ آذربایجان شرقی نسبت به ژنوتیپ آذربایجان غربی در محیط ها ی مورد آزمون پاسخ بهتری داد.

گل محمدی, ریزازدیادی, تنظیم کننده های رشد گیاهی و ضریب ازدیاد