تاثیر ژنوتیپ و تنظیم کننده های رشد بر کال زایی در گل محمدی Rosa damascena Mill.

گل محمدی (Rosa damascena Mill.) به عنوان مهمترین گیاه معطر جهان و نیز بهترین گونه رزهای تولیدکننده اسانس در ایران و بسیاری از کشورها بشمار می آید. در این بررسی، میزان کال زایی در گل محمدی مناطق مختلف و تحت ترکیبهای مختلف هورمونی با استفاده از یک آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی ارزیابی گردید. کشت ریزنمونه ها روی محیط MS نیمه جامد حاوی یک یا چند نوع تنظیم کننده رشد انجام گرفت. از غلظتهای مختلف ۲,۴-D (۲، ۳، ۴، ۵ و ۶ میلی گرم در لیتر)، IBA (۱/۰ میلی گرم در لیتر)، NAA (۵ و ۱۰ میلی گرم در لیتر)، PCPA (۳، ۵، ۷، ۹ و ۱۰ میلی گرم در لیتر)، Kinetin (۱ و ۲ میلی گرم در لیتر) و BAP (۱/۰ و ۱ میلی گرم در لیتر) استفاده گردید. میزان کال زایی در اولین روزهای مشاهده کالوس و نیز کل میزان کال زایی در هر ژنوتیپ اندازه گیری شد. بر اساس نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها، ژنوتیپها اختلاف معنی داری (۰۱/۰P<) را در میزان کال زایی نشان دادند. همچنین، بیشترین میزان کال زایی در ژنوتیپ اصفهان ۱۰ و با استفاده از یک میلی گرم در لیتر Kinetin و ۵ میلی گرم در لیتر PCPA بدست آمد. نتایج حاصل از این تحقیق بر تاثیر ژنوتیپ، نوع و غلظت تنظیم کننده های رشد بر کال زایی و پرآوری در گل محمدی تاکید دارند.

Keywords:

گل محمدی (Rosa damascena Mill.) , کال زایی , ژنوتیپ و تنظیم کننده های رشد