pooya jalali
yousef- ali saadat
hamid sadeghi

شن(Lonicera nummulariifolia Jaub. & Spach)   یکی از درختچه های خزان کننده استان فارس است که در جنگل های مناطق زاگرس به ویژه در منطقه ی سپیدان به عنوان گونه ی همراه با بلوط دیده می شود. با وجود این، اطلاعات کافی در مورد نحوه تکثیر و جنبه های مختلف رشد و نمو این گونه در دسترس نیست. این پژوهش به منظور دستیابی به روشی مناسب برای ازدیاد سریع و انبوه این گونه با استفاده از تکنیک های کشت درون شیشه ای انجام شد. بذرها و نوک شاخساره ها ی نهال حاصل از بذر به عنوان ریزنمونه مورد استفاده قرار گرفتند. محیط کشت MS با غلظت ۱/۰ میلی گرم در لیتر BA برای تولید شاخساره بهینه بود. قطعات ساقه دارای یک جوانه، کشت شده بر روی محیط کشت DKW دارای ۴/۰، ۷/۰ و ۱ میلی گرم در لیتر BA ، ۳۰ گرم در لیتر ساکارز و ۸ گرم در لیتر دیفکو باکتو آگار در مقایسه با محیط کشت MS تفاوت معنی دار از نظر شاخص های رشد اندازه گیری شده نداشتند. بهترین شیوه برای ریشه زایی شامل دو مرحله مجزای انگیزش ریشه و نمو ریشه بود. برای انگیزش ریشه موثرترین روش استفاده از محیط کشت MS با نصف غلظت عناصر ماکرو، ۸ گرم در لیتر دیفکو باکتو آگار، ۳۰ گرم در لیتر سوکروز و ۲۵ میلی گرم در لیتر IBA در شرایط تاریکی به مدت ۶۰ ساعت بود. به منظور نمو ریشه، شاخساره ها از محیط انگیزش ریشه به محیط کشت بدون تنظیم کننده رشد و در شرایط روشنایی انتقال یافتند. با استفاده از این روش ۷/۴۶ درصد از شاخساره ها ریشه دار شدند. پس از نمو ریشه ها، گیاهچه ها به گلدان های دارای مخلوطی از پیت خزه، ماسه و ورمی کولایت به نسبت ۱:۱:۱ انتقال یافتند و به گلخانه منتقل شدند.

بنزیل آدنین, تولید شاخساره, ریشه زایی, محیط کشت