V. R. Moniri - موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع، تهران - ص. پ. ۱۱۶- ۱۳۱۸۵
R. Omid - موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع، تهران - ص. پ. ۱۱۶- ۱۳۱۸۵
E. Farashani - موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع، تهران - ص. پ. ۱۱۶- ۱۳۱۸۵
E. Azizkhani - موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع، تهران - ص. پ. ۱۱۶- ۱۳۱۸۵

ملخ کوهان دار تاغ یکی از آفات مهم در اکثر تاغکاریهای ایران، به خصوص تاغزارهای استانهای اصفهان، سمنان، تهران (ابردژ ورامین) و خراسان می باشد. این بررسی برای ارزیابی چند حشره کش روی ملخ فوق طی دو سال در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تیمار و سه تکرار در تاغزارهای شهرستان اردستان انجام گرفت. تیمارها شامل مواد شبه هورمونی دیفلوبنزرون (به صورت دو فرمولاسیون پودری و روغنی)، نومولت و آب به عنوان شاهد بود. آزمایش روی پوره های سنین ۲ و۳ و بعد پوره های سنین ۴ و۵ با سمپاشی درختچه های تاغ و محبوس کردن آنها در قفسهای توری انجام شد. تعداد تلفات پوره ها در هر مرحله ۵ ،۱۰ و ۱۵ روز پس از محلول پاشی شمارش شده و نتایج حاصل مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. میزان تلفات پوره های سنین ۲ و۳ برای دیمیلین روغنی، نومولت و دیمیلین پودری ۱۵ روز پس از محلول پاشی به ترتیب ۷۳ ، ۶۱ و ۲۳ درصد بود. همچنین تلفات پوره های سنین ۴ و ۵ به ترتیب برابر با ۵۶ ، ۴۴ و ۲۳ درصد بوده است. طبق نتایج بدست آمده از این بررسی، در سطح ۱% اختلاف معنی داری بین تیمارهای بکاربرده شده وجود داشت. گروه بندی تیمارها (آزمون دانکن) در سطح ۱% نشان داد که دیمیلین روغنی بیشترین تاثیر و دیمیلین پودری کمترین تاثیر را در کنترل پوره های سن ۲ و ۳ و همین طور ۴ و ۵ داشته و نومولت حد فاصل بین دو فرآورده فوق بوده است. نتایج حاصل از بکارگیری ترکیبهای هورمونی و تجزیه واریانس آنها نشان داد که استفاده از آنها روی پوره های سنین پایین (۲ و ۳) موثرتر بوده است.

تاغ, دیمیلین, ملخ کوهان دار تاغ, نومولت, Dericorys albidula