V. R. Moniri - موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع، تهران، صندوق پستی: ۱۱۶-۱۳۱۸۵
H. Askary - موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع، تهران، صندوق پستی: ۱۱۶-۱۳۱۸۵
E. Azizkhani - موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع، تهران، صندوق پستی: ۱۱۶-۱۳۱۸۵

بر اساس مطالعه ای که طی سالهای ۱۳۷۹-۱۳۷۷ در تاغزارهای شهرستان زواره انجام  شد، از مجموع ۶۰۰ نمونه صید شده، بر اساس مشخصات شکل شناسی اندام و جمجمه، شش گونه موش شناسایی شد. گونه  Meriones libycusاز خانواده Cricetidae با ۵/۶۷% بیشترین فراوانی را داشته و گونه غالب در اکثر مناطق مورد مطالعه بوده است. این گونه مخصوص مناطق خشک و بیابانی می باشد که علاوه بر تاغزارها از درون مزارع کشاورزی همجوار آنها نیز صید گردید. بیشترین صید این گونه از منطقه شرق تاغزارها و در فصل تابستان بدست آمد. گونه Gerbillus nanus با ۵/۳۰% از همین خانواده در رده دوم قرار گرفت. گونه های Mus musculus musculus  (موش خانگی) وM. m. wagnerri ، که جزء موشهای اهلی و بیشتر در اطراف اماکن انسانی یافت می شوند، از حاشیه تاغزارهای همجوار مزارع کشاورزی صید گردید.Apodemus sylvaticus  (موش کشتزار)نیز از تاغزارهای مجاور مزارع غلات صید شد. هر کدام از سه گونه اخیر کمتر از ۱۷/۰% صید را تشکیل داده و متعلق به خانواده Muridae می باشند. گونهRhombomys opimus  کهمخصوص مناطق خشک و بیابانی می باشد، در این مطالعه ۱۷/۰% صید را به خود اختصاص داده بود. به جز گونه M. libycusکه از صید شبانه بدست آمد، بقیه گونه ها جزء گروه روز فعال بوده و از صید روزانه بدست آمدند.

تاغ, جوندگان, فون, Haloxylon