زینب نجفی - دانشجوی کارشناسی ارشد آبشناسی، دانشگاه شاهرود
غلامحسین کرمی - دانشیار دانشکده علوم زمین، دانشگاه شاهرود
عزیزالله طاهری - استاد دانشکده علوم زمین، دانشگاه شاهرود

تالابها اکوسیستمهای مرکب آبی خشکی هستند که به لحاظ محیط زیست از اهمیت بالایی برخوردارند. یکی از مهمترین عوامل تهدید کننده تالابها برداشت بیرویه از منابع آب زیرزمینی اطراف آنها میباشد. برداشت بیرویه از منابع آب زیرزمینی باعث افتشدید سطح آبهای زیرزمینی و این امر به نوبه خود باعث کاهش دبی سراب و در نهایت، با ادامه این روند، خشک شدن آن می- شود. تالاب هشیلان در 13 کیلومتری شمال غرب شهرستان کرمانشاه قرار دارد که در سال 3173 در کنوانسیون رامسر به عنوان یکی از تالابهای بینالمللی کشور، از آن نامبرده شده است. در این مطالعه با ارزیابی 31 چاه پیزومتری در اطراف این تالاب و نیزدبی سالانه تالاب در دوره ده ساله اخیر، افت قابل ملاحظهای مشاهده میشود که علت آن را میتوان در خشکسالی سالهای اخیر و بهرهبرداری بیش از حد مجاز از منابع آب زیرزمینی اطراف این تالاب دانست. به گونه ای که در طی سالهای 3171 تا 3111 دبی تالاب از دبی بیشتر از 011 لیتر در ثانیه در سال 3133 به کمتر از 311 لیتر در ثانیه در سال 3111 رسیده است و این یکخطر جدی برای این اکوسیستم کم نظیر در کشورمان است. این روند افت را پیزومترهای موجود هم نشان میدهند، به طوری که برخی پیزومترها در زمان خشکسالی، کاملا خشک شدهاند

افت، اکوسیستم، تالاب، سراب سبزعلی،کرمانشاه، هشیلان