Bahareh Sohrabi Saraj - دانشجوی دکتری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، گروه جنگل داری، تهران، ایران
Hadi Kiadaliri - استادیار، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، گروه جنگل داری، تهران، ایران
Reza Akhavan - دانشیار پژوهش، موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور، تهران، ایران
Sasan Babae Kafaki - استادیار، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، گروه جنگل داری، تهران، ایران

یکی از عوامل تهدید‎کننده جنگل های زاگرس وجود گونه ‎نیمه‎انگلی موخور (Loranthus europaeus) است که پهنه‎بندی و بررسی تغییرات مکانی آن به منظور مدیریت آن در این عرصه مهم است. بدین‎منظور منطقه حفاظت شده کوه منجل به دلیل حضور چشم‎گیر موخور با شدت‎های متفاوت و عدم انجام پاک‎سازی با مساحت ۳۷ هکتار، در استان ایلام انتخاب و مختصات تمامی گونه‎های موجود به همراه نوع گونه و شدت آلودگی و سایر مشخصات در ۲۷ ترانسکت ۳۲۰ متری ثبت گردید. در مجموع مشخصات ۵۴۱ پایه درختی و درختچه‎ای بررسی گردید. نتایج حاصل از نمونه‎برداری حکایت از آلودگی ۷۸ درصدی منطقه جنگلی به گونه موخور داشت. نتایج بررسی ساختار مکانی گسترش موخور با استفاده از روش واریوگرافی در زمین آمار حکایت از وجود ساختار مکانی قوی (۸۹%) بوده و بدین معناست که در منطقه مورد مطالعه نحوه پراکنش موخور وابسته به مکان و دارای کانون آلودگی است. شعاع کانون آلودگی در این بررسی ۲۰۶ متر تعیین شد. به منظور پهنه‎بندی گسترش موخور در منطقه مورد مطالعه از روش‎های کریجینگ و IDW (وزن‎دهی بر اساس عکس فاصله) استفاده شد. با توجه به پایین بودن مقدار خطای میانگین هر دو روش، نتیجه گرفته شد که روش ترانسکت به منظور نمونه برداری با فاصله‎ ۱۳۷ متر (دو سوم دامنه تاثیر ۲۰۶ متری به منظور اطمینان بیشتر) و روش کریجینگ به دلیل دقت مناسب و قابل قبول و تعیین فاصله‎ کانون آلودگی در عرصه‎های مشابه واقع در رویشگاه زاگرس می‎تواند با صرف زمان و هزینه کمتر در کنترل و پایش این تهدید مفید باشد.

پهنه‎بندی, کریجینگ, IDW, موخور, رویشگاه زاگرس