مقایسه بین میزان تاثیر پارامترهای تبخیر و تعرق مرجع و رطوبت نسبی روی وقوع آتش‎سوزی در جنگل‎های زاگرس (مطالعه موردی: استان خوزستان)

این تحقیق در ناحیه رویشی زاگرس در استان خوزستان با هدف مقایسه بین میزان تاثیر پارامتر‎های تبخیر و تعرق مرجع و رطوبت نسبی بر احتمال وقوع آتش‎سوزی انجام شد. داده‎های ماهانه تبخیر و تعرق و رطوبت نسبی برای تهیه نقشه مربوطه تهیه شد. پس از تهیه نقشه پتانسیل خطر، استاندارد‎سازی و طبقه‎بندی آن براساس روش‎های متداول برای هر دو پارامتر انحام شد. نتایج نشان داد از نظر پارامتر تبخیر و تعرق مرجع، ۸/۱۶ درصد از مساحت منطقه دارای خطر بسیار زیاد می باشد و ۷/۲۱ درصد از منطقه در معرض خطر زیاد نسبت به وقوع آتش‎سوزی است. در حالی که پتانسیل خطر وقوع آتش‎سوزی نسبت به نقشه پارامتر رطوبت نسبی نشان داد که در مجموع حدود ۵/۴۴ درصد از سطح کل منطقه دارای پتانسیل خطر زیاد نسبت به وقوع آتش‎سوزی می‎باشد. آزمون کارایی نقشه پهنه بندی خطر آتش‎سوزی با استفاده از مناطق آتش‎سوزی شده انجام شد. نتایج نشان داد که کارایی نقشه پهنه بندی خطر آتش‎سوزی بر اساس رطوبت نسبی ارائه شده در ارزیابی خطر وقوع آتش‎سوزی دقت بالاتری از تبخیر و تعرق مرجع دارد. بنابراین پیشنهاد می‎شود در مطالعات بعدی و برای نواحی با شرایط مشابه با جنگل‎های زاگرس بجای استفاده از نقشه تبخیر و تعرق مرجع که تهیه آن نیاز به صرف زمان بیشتری دارد، از نقشه رطوبت نسبی استفاده شود.

Keywords:

آتش‎سوزی , تغییر اقلیم , زمین آمار , سیستم اطلاعات جغرافیایی , زاگرس