علل تخریب پوشش های درختی ناحیه هرمزگان و شیوه های احیاء آنها

بروز انواع خشکیدگی در گونه های درختی پوشش های طبیعی سواحل جنوب کشور بخصوص گونه های جنس آکاسیا طی چند سال اخیر، اذهان دست اندرکاران و دوست داران منابع طبیعی را در این مناطق مغشوش نموده است و پیوسته آنها را برآن داشته تا علت و یا علل این پدیده را شناسایی تا بتوانند با اتخاذ  راه حل های مناسب، ضمن جلوگیری از نابودی پوشش های محدود و بعضا" نادر این ناحیه که نقش ارزنده ای در حفظ آب و خاک، تعدیل شرایط سخت محیطی و تآمین علوفه دام ها منطقه دارد، اقداماتی در جهت احیاء آنها نیز بردارند. با عنایت به دغدغه موجود، سعی گردید ضمن تفحص در تحقیقات انجام شده در منطقه و مناطق مشابه در دیگر کشورها، بدون هیچ پیش داوری کلیه عوامل مختلف رویشگاهی را در ۶ محل مورد مطالعه و بررسی قرارداده و با مقایسه با سایر رویشگاه های مشابه، علل خشکیدگی گونه های درختی و درختچه ای را در محدوده استان هرمزگان مورد شناسایی قرار داده تا بتوان با توجه به شرایط و امکانات و همچنین خصوصیات اکولوژیک، مناسب ترین شیوه های مدیریتی معرفی گردند. نتایج بررسی ها نشان داده که عوامل خشکی و کمبود رطوبت، کهولت سن و دیرزیستی، عدم تجدیدحیات و ناقص بودن هرم سنی، چرای مفرط و دائم دام، عملیات عمرانی، فرسایش خاک و عمیق شدن زهکش ها، شور شدن اراضی و حذف بعضی از عناصر جانوری، بیشترین نقش را در وضعیت پیش آمده دارا بوده که در نقاط مختلف شدت و حدت آنها متفاوت می باشد. جهت احیاء این رویشگاه ها، استفاده از شیوه های ذخیره رطوبت، جنگل کاری با گونه های مناسب، کنترل چرای دام و بکارگیری ملاحظات زیست محیطی در زمان اجرای طرح های عمرانی از مهمترین اقداماتی است که در شرایط فعلی قابل توصیه می باشند.

Keywords:

هرمزگان , خشکیدگی , پوشش های درختی , رویشگاه