فرهاد ادیب پور - دانشجوی کارشناسی ارشد، پژوهشگاه مواد و انرژی
محمد ذاکری - استادیار، پژوهشکده سرامیک، پژوهشگاه مواد و انرژی
سیدعلی طیبی فرد - استادیار، پژوهشکده نیمه هادیها، پژوهشگاه مواد و انرژی

از جمله روشهای نوینی که در دهه های اخیر برای سنتز ترکیبات و کامپوزیت های مواد پیشرفته مهندسی بطور روز افزون مورد کاربرد قرار می‏گیرد، سنتز احتراقی خود گستر فعال شده به روش مکانیکی یا MASHS می‏باشد. در پژوهش حاضر تاثیر نوع و فشار اتمسفر محیط احتراق بر ویژگی های سنتز کامپوزیت نانوساختار متشکل از زیرکنیم دی بوراید تقویت شده با کاربید زیرکنیم که کاربرد موثر و مهمی در صنعت هوا-فضا به عنوان محافظ حرارتی برای پرنده های مافوق صوت و موشک هایی که بطور مجدد به اتمسفر وارد می‏شوند دارد، بررسی شد. پودر مواد اولیه مطابق با معادله شیمیایی 2ZrO2+B2O3+C+7Mg=ZrB2+ZrC+7Mgo با رعایت نسبت های استوکیومتری مخلوط شدند و به کمک آسیاب مکانیکی برای مدت ده ساعت به روش مکانیکی فعال گردیدند. سپس تاثیر نوع و محیط‏های انجام فرآیند سنتز از جمله محیط های خلاء نسبی، فشار اتمسفری و فشارهای بالاتر از فشار اتمسفری بر روی واکنش احتراقی و فازهای سنتز شده مورد مطالعه قرار گرفت. بررسی الگوهای XRD نشان داد که با تغییر محیط احتراق از خلاء به گاز آرگون با فشار بالا، فرآیند سنتز قابل کنترل تر و به تبع آن فازهای دلخواه نانوکامپوزیت مورد نظر سنتز شد.

زیرکونیم دی براید، زیرکونیم کارباید، MASHS، هوا-فضا