زهرا گل نیا - دانشجوی کارشناسی ارشدمهندسی مواد
معصومه خاقانی - کارشناسی ارشدمهندسی مواد
علی دوست محمدی - استادیاردانشگاه شهرکرد
احمد منشی - استاددانشگاه صنعتی اصفهان

سیمان گلاس‌آینومر به دلیل سهولت استفاده، ضریب انبساط حرارتی پایین، زیست‌سازگاری خوب با بافت استخوان، پیوند خوب با سطح دندان و فلزات به طور گسترده به عنوان یک ماده دندانی استفاده می‌شود. هدف اصلی از این پژوهش، ساخت و مشخصه‌یابی نانوکامپوزیت سیمان گلاس‌آینومر/شیشه‌زیستی به منظور ارتقای خواص زیستی این سیمان بود. ابتدا جزء سرامیکی سیمان گلاس‌آینومر با اندازه ذرات 30 نانومتر و سپس نانو ذرات شیشه زیستی به روش سل ژل سنتز و مورد استفاده قرار گرفت. جهت تأیید حضور اکسیدها در ترکیب پودر گلاس‌آینومر از تکنیک فلورسنس پرتو‌ایکس(XRF)و برای بررسی شکل و اندازه ذرات گلاس‌آینومر و نانو ذرات شیشه زیستی در زمینه سیمان گلاس‌آینومر از میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی(FE-SEM) بهره گرفته شد. از آزمون استحکام فشاری جهت تعیین استحکام کامپوزیت استفاده شد.برای بررسی خواص زیستی نمونه‌ها در محلول شبیه‌سازی‌شده بدن قرار گرفتند و به وسیله میکروسکوپ الکترونی روبشی تشکیل آپاتیت روی سطح نمونه‌ها بررسی شد. نتایج حاصل نشان داد که ترکیب شیمیایی جزء سرامیکی سیمان گلاس آینومر با تقریب خوبی مشابه درصدهای وزنی مورد انتظار بود و افزودن نانوذرات شیشه زیستی باعث کاهش استحکام فشاری سیمان گلاس آینومر می‌شود. اما نتایج آزمون زیست‌فعالی نشان داد که کامپوزیت حاصله زیست‌فعال بوده است.

سیمان گلاس آینومر، شیشه زیستی، نانوذره، استحکام فشاری، زیست فعالی