کریم صالحی - استادیار گروه حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، شهرکرد، ایران
احمدرضا ونکی - دانشجو دکتری گروه حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، شهرکرد، ایران
مریم نقدی دورباطی - استادیار گروه حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، شهرکرد، ایران

تحولات اخیردر قانون مجازات اسلامی که به دنبال واقع گرایی قانون گذار در برخی مواد ظاهر گردید، پیرو اجتهاد پویای فقها با توجه به پیشرفت های علوم روان شناسی و جامعه شناسی جنایی منجر به تغییراتی اساسی در مساله ی رشد جزایی اطفال بالغ زیر ۱۸ سال در ماده ۹۱ قانون مجازات اسلامی شد. اگرچه واقعیت های بیولوژیک، سایکولوژیک و سوشیال در فرایند این تغییر نقش داشته اند، اما با توجه به این که وفق داده های روان شناسی رشد هیچ طفلی رشد یافته محسوب نمی گردد، در پژوهش پیش رو که با روش تحلیل محتوایی انجام یافته به این نتیجه می رسیم که واقع گرایی نسبی قانون گذار در ماده ۹۱ قانون مجازات اسلامی می بایست به سوی یک واقع گرایی مطلق پیش رود، به گونه ایی که اصل بر عدم رشد اطفال بالغ زیر ۱۸ سال باشد و مدعی رشد، بار اثبات رشادت جزایی را تحمل نماید با نیل به این مهم مساله ی اعدام کودک قاتلان که هزینه های معنوی سنگین حقوق بشری به همراه دارد به طور کلی حل خواهد شد.

آرمان گرایی, واقع گرایی, سیاست جنایی, رشد جزایی, فقه پویا, روان شناسی رشد