ابوالفضل علی پور - گروه حقوق، دانشکده حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان، ایران
فخر الدین ابوئیه - گروه حقوق، دانشکده حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان، دامغان، ایران
احمدرضا بهنیافر - گروه حقوق، دانشکده حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان، دامغان، ایران

چکیدهیکی از وظایف مهم و اساسی مدیریت در هر سازمان، نظارت و کنترل است. بخشی از این نظارت در امور جاری و روزمره توسط مدیر و سرپرست مستقیم هر بخش انجام می شود و بخشی از طریق نهادهای ناظری که در هر سازمان به عنوان چشم و گوش سازمان، وظیفه تشخیص و جلوگیری از انحرافات درون سازمانی را بر عهده دارند. باتوجه به اشراف این نهادهای ناظر بر فعالیت اشخاص، واحدها و امور سازمان های متبوع، همکاری این بخش ها در چارچوب ظرفیت های قانونی موجود با ناظران بیرونی که از جنبه های قضایی با موضوع نظارت مربوط هستند، می تواند علاوه بر تشخیص و برخورد با انحرافات، فضای بازدارنده موثری را برای بروز هرگونه انحراف و فساد به وجود بیاورد. در این مقاله که با روش های توصیفی - تحلیلی تهیه گردیده، سعی شده سابقه تقنینی موضوع و وضعیت فعلی اجرای قانون در این زمینه باتکیه بر تجربیات شخصی نگارنده مورد بررسی و نقد قرار گیرد و راهکار مقتضی ارائه شود.

نظارت, سازمان بازرسی کل کشور, نظارت درون سازمانی, فساد, نظارت مردمی