حسین اسمعیلی - ایران تهران دانشگاه عدالت
بابک وثوقی فرد - استادیار گروه حقوق عمومی،دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی،کرمانشاه،ایران
سید باقر میرعباسی - گروه حقوق، دانشکده حقوق، دانشگاه تهران،

پناهندگی در طول تاریخ مسیر پر فراز و نشیبی را طی کرده است و امروزه به یکی از مهم ترین تحولات سیاسی – اجتماعی در حوزه بین الملل و به عنوان یکی از موضوعات بحث برانگیز حقوق بشر تبدیل شده است . در این راستا باید به کنوانسیون بین المللی ۱۹۵۱ ژنو و پروتکل الحاقی آن (۱۹۶۸) به عنوان مهمترین سند بین المللی در رابطه با پناهندگان و به عنوان مهمترین و ارزشمندترین معیار سنجش، اشاره نمود. این مقاله از طریق کتابخانه ای واسنادی و روش توصیفی، تحلیلی ، حقوق پناهندگان در ایران بانگاهی به اسناد بین المللی را مورد واکاوی قرار داده است. داده ها حاکی از آن است که کشور ایران به موازین کنوانسیون ۱۹۵۱ ژنو و پروتکل الحاقی آن پیوسته اند.بنابراین به نظر می رسد قوانین داخلی ایران کاملا منطبق با موازین این اسناد بین المللی باشد. این در حالی است که در قوانین کشور ایران در قبال مهاجرین قابلیت اجرایی ندارد. همچنین شخصی که به نوعی اقدامات مسلحانه ای را علیه کشور زادگاهش در ایران انجام می دهد، ویا اینکه مرتکب جنایتی علیه صلح یا جنایت جنگی شده باشد، پناهنده محسوب نمی گردد.

پناهنده, حقوق پناهندگان, ایران, اسناد بین المللی