مطالعه وقوع انقلاب مشروطه ایران به روش تاریخی-تطبیقی

زمینه و هدف: انقلاب مفهومی کلان و تابعی از عوامل ساختاری-عاملیتی است. انقلاب مشروطه قبل از هر چیزی، یک مفهومی فرهنگی-اجتماعی بوده که در فرایند تاریخی خود را بازنمایی کرده است. هدف اصلی پژوهش مطالعه وقوع انقلاب مشروطه ایران از منظر میدان نظری پیربوردیو است. پژوهش حاضر، با مراجعه به آثار تاریخی در پی فهم ریشه های تاریخی-جامعه شناختی انقلاب مشروطه است.روش شناسی: روش تحقیق از نوع تاریخی، ابزار آن داده های تاریخی (مقالات، کتاب تالیفی، ترجمه) بوده است.یافته ها: بر این اساس نتایج نشان می دهد که عوامل فرهنگی (رسانه های جمعی، صنعت نوشتار، نوسازی نهادهای فرهنگی، ظهور نهاد آموزشی-فرهنگی، فروپاشی فره ایزدی شاه)؛ اجتماعی (سرمایه اجتماعی، تحولات جمعیتی، پا گرفتن پاتوق اجتماعی، آنومی اجتماعی، فساد اجتماعی، نارضایتی اجتماعی)؛ روانی (رادیکال شدن جامعه آنومی روانی، نوسازی روانی)؛ اقتصادی (آنومی اقتصادی، شکاف ساختاری طبقاتی)، سیاسی (شکاف دولت-ملت، بحران ساختار سیاسی، نوسازی سیاسی، آنومی سیاسی و استبداد شاهی) در ظهور انقلاب مشروطه و وقوع آن در جامعه ایرانی بر مبنای نظریه میدان اجتماعی-فرهنگی-سیاسی و روانی بوردیو تاثیر داشته است.نتیجه گیری: به طورکلی این انقلاب ازلحاظ فرهنگی تحت تاثیر عاملیت (فردی) و از لحاظ اجتماعی تحت تاثیر ساختار (کلان) با محوریت قانون و نظم سیاسی-فرهنگی اتفاق افتاده است.

Keywords:

انقلاب مشروطه , آنومی فرهنگی , سرمایه فرهنگی , روش تطبیقی-تاریخی