امیر رحمانی - کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری
شهدیه زارعیان جهرمی - دانشجویان کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری
فاطمه معینی فر

به رغم اینکه مفهوم راهبردهای توسعه ی شهری حدود دودهه است که وارد ادبیات مدیریت شهری شده اما رویکرد غالب توسعه درسیستم های مدیریت شهری درکشور ما به گونه ای است که تنها درحد هدایت و راهبری طرحهای هادی یا جامع شهری تغییرات کاربری و گسترش سرمایه های فیزیکی محدود مانده است به عبارت دیگر پارادایم های غالب درفرایندتوسعه شهری درایران طوری شکل گرفته است که بیشتربه بعداقتصادی توسعه توجه دارد ایندرحالی است که دردنیای امروز استراتژی های توسعه اقتصادی بدون درنظر داشتن ابعاد انسانی اجتماعی و زیست محیطی آن پویایی هایی را ایجاد می کند به موجب آن عوامل اصلی توسعه یافتگی به جای آن که به عنوان پیشران برای فرایند توسعه عمل کنند با تاخیرهای زمانی درمقابل توسعه قرارمیگیرند دراین حالت این گونه توسعه ها را ناپایدار تلقی می کنند ازانجایی که شهر جونقان درطول سالهای اخیر رشدی نامتوازن و پراکنده داشته است محقق دراین پژوهش به بهره گیری ازمدل انتروپی شانون و هلدرن به تحلیل الگوی گسترش کالبدی فضایی این شهر پرداخته است نتایج پژوهش نشان میدهد شهرجونقان طی سالهای 75-85 بصورت پراکنده رشد نموده و دچاررشد بی قوارگی یا پراکندگی شهری شده است

گسترش کالبدی - فضایی شهر، کاربری زمین، آنتروپی شانون، هلدرن، شهرفشرده