زهرا صدیقی
زهرا پورموحد
زهرا نامجو

سابقه و هدف: تولد نوزاد نارس سبب فشارهای روانی زیادی در مادران می گردد. یکی از راههای افزایش خودکارآمدی مادران مراقبت معنوی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش مراقبت معنوی بر خودکارآمدی نوزادان نارس در بخش مراقبت ویژه نوزادان انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی ۶۰  نفر از مادران نوزادان نارس بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان بیمارستان شهید صدوقی یزد در سال ۱۴۰۱ به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده، سپس به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند.  مداخله شامل چهار جلسه آموزشی ۴۵ دقیقه ای بود.  سه هفته بعد از مداخله مجددا خودکارآمدی مادران در هر دو گروه سنجیده شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه خودکارآمدی سی پنل جمع آوری و با استفاده از نرم افزار  SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین نمره خودکارآمدی مادران به ترتیب قبل از مداخله در گروه کنترل  ۸۱/۲۱ +_ ۱۳/۱۸۳ و در گروه آزمون  ۲۵/۲۳ _+ ۱۰/۱۷۴ بود و تفاوت معنی دار نداشتند(۱۴۱/۰ P< ). پس از مداخله میانگین نمره خودکارآمدی مادران در گروه کنترل ۷۶/۱۹ _+ ۴۰/۱۹۲ و در گروه آزمون ۰۸/۲۵ _+ ۱۳/۲۰۲ بود که نسبت به قبل از مداخله افزایش معنی دار داشت (۰۳۶/۰ > p ). نتیجه گیری: آموزش مراقبت معنوی باعث افزایش خودکارآمدی مادران نوزادان نارس در بخش مراقبت های ویژه نوزادان شد. این مداخله کم هزینه و عملی می باشد و می تواند به خودکارآمدی مادران در مراقبت مطلوب از نوزاد و احساس کفایت  بیشتر در مادران منجر شود.

Education, Spiritual care, Self-efficacy, Premature Infants, Mothers, آموزش, مراقبت معنوی, خودکارآمدی, نوزادان نارس, مادران