مقایسه آسیب مستقیم DNA ناشی از پروتون ها و یون های اکسیژن، کربن و هلیوم با استفاده از کد Geant۴-DNA

Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 10

This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_PSI-23-4_018

تاریخ نمایه سازی: 3 مهر 1403

Abstract:

تابش های یونیزان می توانند با القای شکست DNA به صورت مستقیم بر سلول ها تاثیر بگذارند. این اثرگذاری شامل شکست های تک-رشته ای و دو-رشته ای است که ممکن است باعث مرگ سلولی و نارسایی میتوزی شود. در مطالعه حاضر، به کمک یک مدل اتمیDNA ساخته شده در کد Geant۴-DNA و اعتبارسنجی اولیه آن، آسیب مستقیم DNA به واسطه برهمکنش با یون های کربن  MeV /u۲/۱۱۴، اکسیژن MeV /u ۲۱/۱۳۴، هلیوم MeV /u ۸۳/۶۲ و پرتو­های پروتون MeV ۶۲ مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور، پس از اعتبارسنجی اولیه، نتایج حاصل از شکست های تک-رشته ای، دو-رشته ای (بر واحد رخداد) و بازده شکست دو-رشته ای در اعماق۵ تا ۷/۳۰میلی­متر برای یون های یاد شده ارزیابی شد. نسبت شکست­های تک-رشته ای (بر واحد رخداد) برای یون­های اکسیژن در ۵ میلی متر (و محل رخداد قله براگ؛ ۷/۳۰میلی­متر) به ترتیب ۸۵/۱ (۵۵/۱)، ۱۹/۴ (۴۲/۹) و ۶/۱۰ (۲۴/۲۲) برابر بیشتر از یون­های کربن، هلیوم و پرتوهای پروتون است. از سوی دیگر، شکست دو-رشته ای (بر واحد رخداد) در عمق ۵ میلی­متر برای یون های اکسیژن، کربن، هلیوم و پروتون به ترتیب برابر با ۰۹/۰، ۰۵/۰، ۰۱/۰ و ۰۰۵/۰ است. این مقادیر در محل رخداد قله براگ (با افزایش محسوس)، به ترتیب برابر با۰۹/۲، ۳۴/۱،  ۲۲/۰ و ۰۳/۰ محاسبه شد. نتایج نشان می دهد یون های سنگین از دید اثرات زیستی (به شکل شکست های تک-رشته ای و دو-رشته ای) بسیار موثرتر از یون های سبک و پروتون ها رفتار می کنند، بنابراین احتمال اثرگذاری آنها در مهار یا کنترل سلول­های سرطانی بیشتر است.

Authors

علی عزیزی گنجگاه

گروه فیزیک، دانشکده علوم پایه، دانشگاه گیلان، کدپستی: ۳۳۶۹۷-۴۱۹۳۸، گیلان

پیوند طاهرپرور

گروه فیزیک، دانشکده علوم پایه، دانشگاه گیلان، کدپستی: ۳۳۶۹۷-۴۱۹۳۸، گیلان

مراجع و منابع این Paper:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
  • K Kawamura, F Qi, and J Kobayashi. Radiat. Res. ۵۹ ...
  • H Nikjoo, et al., Prog. Phys. ۷۹ (۲۰۱۶) ۱۱۶۶۰۱ ...
  • Z A Ganjeh, et al., Instrum. Methods. Phys. Res. B. ...
  • Z A Ganjeh, et al., Phys. Chem. ۱۷۹ (۲۰۲۱) ۱۰۹۲۴۹ ...
  • M A Bernal and J A Liendo, Phys. ۳۶ (۲۰۰۹) ...
  • W Friedland, et al., Res. ۷۱۱ (۲۰۱۱) ۲۸ ...
  • C Champion, et al., J. Radiat. Biol. ۸۸ (۲۰۱۲) ۵۴ ...
  • E Poon, et al., Phys. ۳۲ (۲۰۰۵) ۱۶۹۶ ...
  • T Andr´e, et al., Instrum. Methods Phys. Res. Sect. B. ...
  • Titt, et al., Phys. Med. Biol. ۵۷ (۲۰۱۲) ۶۳۸۱ ...
  • R Salim and P Taherparvar, Phys. Chem. ۱۹۵ (۲۰۲۲) ۱۱۰۰۶۳ ...
  • L Lindborg and H Nikjoo, Protect. Dosim. ۱۴۳ (۲۰۱۱) ۴۰۲ ...
  • J Chen, et al., Instrum. Methods. Phys. Res. B. ۴۹۴ ...
  • M S Zafarghandi, et al., Instrum. Methods. Phys. Res. B. ۴۸۳ ...
  • C Wu, et al., J. Mol. Sci. ۲۳ (۲۰۲۲) ۶۳۴۳ ...
  • M E Loushab, et al., J. Radiat. Res. ۱۸ (۲۰۲۰) ۴ ...
  • E Fokas, et al., Biophys. Acta. ۱۷۹۶ (۲۰۰۹) ۲۱۶ ...
  • S Hosseini, et al., ۱۷ (۲۰۲۲) P۰۵۰۳۴ ...
  • Z Francis, V Carmen, and C Isabelle. Methods Programs Biomed. ...
  • N T Henthorn, et al., Adv. ۹ (۲۰۱۹) ۶۸۴۵ ...
  • R Liu, et al., Phys. ۴۶ (۲۰۱۹) ۵۳۱۴ ...
  • M Ester, et al., ۹۶ (۱۹۹۶) ۲۲۶ ...
  • R Salim and P Taherparvar, Radiat. Isot. ۱۸۸ (۲۰۲۲) ۱۱۰۳۸۰ ...
  • R Salim and P Taherparvar, Nucl. Med. ۳۴ (۲۰۲۰) ۷۴۲ ...
  • S Agostinelli, et al., Instr. Meth. Phys. Res. Sec. A. ...
  • S Incerti, et al., Phys. ۳۷ (۲۰۱۰) ۴۶۹۲ ...
  • I Kyriakou, et al., Cancers ۱۴ (۲۰۲۲) ۳۵-۶۱ ...
  • M Scholz, et al., Environ. Biophys. ۳۶ (۱۹۹۷) ۵۹ ...
  • M A Bernal, et al., Phys. Commun. ۱۸۴ (۲۰۱۳) ۲۸۴۰ ...
  • D Schardt, et al., RMP. ۸۲ (۲۰۱۰) ۳۸۳ ...
  • نمایش کامل مراجع