عیسی پیری - نویسنده عهده دار مکاتبات تبریز - بلوار ۲۹ بهمن- دانشگاه تبریز- دانشکده علوم محیطی و معماری - گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری
محمدعلی احمدیان - استاد گروه جغرافیا دانشگاه فردوسی مشهد
جواد شریف نژاد - مدرس دانشگاه
الی ناز بابایی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تبریز

توسعه پایدار به طور کل و توسعه پایدارشهری به طور اخص فقط حفظ اکوسیستم ها و توزیع متعادل منابع نیست بلکه از نظر ما دستیابی به آن نیازمند مبنای فکری بومی شده و متناسب با شرایط اجتماعی – اقتصادی و جغرافیایسرزمینی است. با توجه به اینکه وسیع ترین شکل روابط اجتماعی، کنشهای اقتصادی است بنابراین تنظیم روابط اقتصادی و مبادله مبتنی بر اندیشه ای بومی شده، می تواند دستیابی به توسعه پایدار را تسهیل کند. مبنای ناپایداریتوسعه شهری در ایران پیامد عقلانیت اقتصادی نئولیبرالیسم است بنابراین بازسازی توسعه و دستیابی به توسعه پایدار شهری در ایران نیازمند اندیشه ای است که ضمن فراتر رفتن از عقلانیت صرف اقتصادی و سودمداری، متضمن آن نیز باشد. این مقاله به روش اسنادی پیش می رود و با استفاده از منابع نظری موجود به دنبال برساختن یک مبنایفکری برای پشتیبانی از جایگاه اقتصاد مقاومتی در توسعه پایدار شهری در ایران در شرایط تحریم اقتصادی ٥ غرب است.

توسعه شهری پایدار، هستی شناسی اقتصاد مقاومتی، معرفت شناسی، حافظه مخالف، نئولیبرالیسم