بررسی رابطه بین خوشبینی تحصیلی و خودکارآمدی دانش آموزان

خوش بینی نقش مهمی در موفقیت و یادگیری فراگیران دارد و یک ویژگی روانشناختی است که می تواند صرفنظر از توانایی یا انگیزش، فراگرفته شود، افزایش یابد و باعث ایجاد محیط مثبت در محیط آموزشی شود. خوشبینی در دانش آموزان از اهمیت خاصی برخوردار است و افزایش آن می تواند به آنان در رسیدن به اهداف؛ و رشد فردی و اجتماعیشان کمک کند. بنابراین نیاز است تا با ارائه مداخلات موثر زمینه رشد این سازه در فرد فراهم شود. خوشبینی تحصیلی ، باور افراد به اینکه می توانند عملکرد و خودکارآمدی خوبی داشته باشند را نشان می دهد. لذا پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین خوشبینی تحصیلی و خودکارآمدی دانش آموزان می پردازد.. بنابراین ، از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را دانش آموزان شهر مریوان تشکیل داد. که ۱۲۰ نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. در این پژوهش ، برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه خوشبینی تحصیلی اسچنن موران و همکاران(۲۰۱۳) و پرسشنامه خودکارآمدی دانش آموز جینک و مورگان(۱۹۹۹) استفاده شد. و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ محاسبه شد به ترتیب ۸۳/۰ و ۸۶/۰ بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از اساتید و متخصصان تایید گردید. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای آماری از شاخص های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (کولموگرف اسمیرونوف، ضریب همبستگی پیرسون) استفاده شد. نتایج نشان داد، میزان ضریب همبستگی خوشبینی تحصیلی و خودکارآمدی دانش آموزان (۷۸۶/۰( r= مقدار قوی و مثبت و دارای جهت مستقیم می باشد، یعنی با افزایش خوشبینی تحصیلی ، خودکارآمدی دانش آموزان افزایش می بابد و بلعکس .

Keywords:

خوشبینی تحصیلی , خودکارآمدی , دانش آموزان , ابتدایی .