بررسی اثربخشی بازآموزی اسنادی بر خوشبینی تحصیلی ، درماندگی آموخته شده، عملکرد تحصیلی و سبک های اسنادی در دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر میاندوآب

پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر بازآموزی اسنادی بر خوشبینی ، درماندگی آموخته شده، عملکرد تحصیلی و سبک های اسنادی دانش آموزان مقطع ابتدایی (کلاس ش شم ) شهر میاندوآب انجام شد. این پژوهش به صورت آزمای شی میدانی با طرح پیش آزمون پ سآزمون وگروه گواه ا ست . یکی از ابزارهای این پژوهش پر س شنامه سبک های ا سنادی کودکان (CASQ) ا ست . همچنین ، برای ارزیابی عملکرد تحصیلی از یک تست معلم ساخته (گروهی از معلمان) استفاده شد. روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای و ساده بود. برای بررسی اثر بازآموزی اسنادی ، ۴۵ نفر از دانش آموزانی که کمترین نمره را در پرسشنامه سبک های اسنادی کودکان به دست آوردند به روش نمونه گیری تصادفی ساده به دو گروه آزمایشی و گواه (هر گروه ۷۲ نفر ) گمارده شدند. قبل از شروع بازآموزی ، از هر دو گروه، آزمای شی و گواه، پیش آزمونهای خوشبینی ، درماندگی آموخته شده، عملکرد تح صیلی و سبک های ا سنادی گرفته شد. سپس ، به گروه آزمایشی بازآموزی اسنادی آموزش داده شد، ولی به گروه گواه هیچ آموزشی ارائه نشد. پس از اتمام دوره آموزشی از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. نتایج نشان داد که بازآموزی اسنادی ، خوشبینی و سبک های اسنادی را به طور معنی داری افزایش داده و درماندگی آموخته شده را به طور معنی داری کاهش داده ا ست ، اما در عملکرد تح صیلی تغییر معنی داری ایجاد نکرده ا ست . همچنین ، بازآموزی اسنادی ، خرده مقیاسهای رویداد مثبت دائمی ، رویداد مثبت فراگیر، رویداد مثبت شخصی و رویدادهای مثبت را به صورت معنی داری افزایش داد و خرده مقیاسهای رویداد منفی دائمی ، رویداد منفی شخصی و رویدادهای منفی را به صورت معنی داری کاهش داد، اما، رویداد منفی فراگیر را به صورت معنی دار کاهش نداد.

Keywords:

بازآموزی اسنادی , خوشبینی تحصیلی , درماندگی آموخته شده , سبک های اسنادی , عملکرد تحصیلی