سعیده موسوی - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشگاه بین المللی امام رضا
صبا شکورزاده

با اختراع اتومبیل در قرن بیستم جابه جایی انسان ها دچار تغییر و تحولات چشمگیری شد. این تغییرات موجب افزایش سرعت انتقالات شد و بدین سبب به مرور میل آدمی به استفاده از اتومبیل بیشتر شد. بطوریکه امروزه شماراتومبیل ها به رقابت با شمار انسان ها می پردازد. فضایی که برای استفاده اتومبیل ها در نظر گرفته شده است به مرور ازفضایی که برای عابرین پیاده در نظر گرفته می شود، بیشتر و بیشتر می شود. این امر نتیجه ای جز عدم توجه بهبرخی از نیازهای اصلی آدمی ندارد، عدم توجه به نیازهای روحی و جسمی به پیاده روی، دیدن ودیده شدن توسط مردم، دیدن منظره های جذاب شهری و لذت بردن از آن، حضور در کنار مردم و ارتباط با آن ها.مطالعات روانشناختی، اجتماعی نشان داده است که مردم برای تعامل اجتماعی و آمد و شد، نیازمند راه رفتن و حضور در فضاهای عمومی هستندکه این نوع حضور، فضای خاص خود را طلب می کند، چرا که فرد باید بتواندآزادانه و با فراغت کامل و بدون اینکه با مانعی برخورد کند، در یک فضای ویژه پیاده قدم بزند. محورهای پیاده(پیاده راه ها) به این منظور طراحی می شوند. جهت ایجاد پیاده راه ها اولین سوالی که باید بدان پاسخ داد این است که کدام مکانهاپتانسیل تبدیل به یک پیاده راه را دارند یا در طراحی ها، معابر دارای چه خصوصیاتی را می توان بهپیاده ها اختصاص داد. در مقاله پیش رو از روش تحلیل سلسله مراتبیAHP)جهت مکانیابی پیاده راه در شهر ماکو استفاده شده است. بدین صورت که پس از مشخص کردن عوامل موثر بر مکانیابی پیاده راه ها و وزن دهی آن ها در نهایت به آلترناتیو برتر رسیده ایم.

شهر، مکانیابی، پیاده راه، عابر پیادهAHP