روانشناسی شخصیت رستم و سهراب با توجه به نظریه کهن الگوی پیرسون مار

شاهنامه فردوسی ، صحنه نمایش شخصیت های مختلف ، متفاوت و گاه ضد و نقیضی است که خواننده با خواندن آن می تواند تصویری از شخصیت خود در آن جستجو کند.در میان شاعران پارسی گو، فردوسی را باید سرسلسله آن سلاسه رنج و دهشتی دانست که از قرن چهارم هجری تا به امروز، با تعهد انسانی و خلاقیت هنری خود کوشیده است عاطفه زخم خورده و هویت ایضا انسان زمینی را روسوی طلیعه تاریخی که آرزو می -شود، مرهم نهد. بر اساس مکتب روانشناسی تحلیلی که بر مبنای تجربیات کارل گوستاو یونگ بنا شد، افرادی چون کارول پیرسون. و هیو. کی . مار دنباله رو این مکتب شدند. این دو روانشناس با معرفی دوازده کهن الگو و طراحی آزمون پی . ام. ا ی . آی ، به شناسایی کهن الگوی شخصیتی افراد مختلف پرداختند. مبانی نظریه کهن الگو پیرسون. مار عبارتند از: معصوم، یتیم ، جنگجو، حامی ، جستجوگر، عاشق ، نابودگر، آفرینش گر، حاکم ، جادوگر، فرزانه و دلقک .در این مقاله ، شخصیت رستم و سهراب بر اساس کتاب شاهنامه در قالب کهن الگوهای دوازدهگانه پیرسون. مار بررسی ، و سفر قهرمانی این دو شخصیت مورد ارزیابی قرار می گیرند. شناخت این کهن الگوها، آنها را به عنوان شخصیت ها و الگوهای شاخص در جامعه معرفی می کند و راه را برای شناخت افراد مختلف باز می گذارد.به نظر می رسد کهن الگوی معصوم و جنگجو در ابتدای امر و پس از آن،الگوی جستجوگر در شخصیت رستم و سهراب بیشتر دیده می شود.

Keywords:

روانشناسی شخصیت , کهن الگو , سفر قهرمان , رستم و سهراب.