مهدی مهدوی عادلی - دکتری تخصصی سازه
محسن دورخیز - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری
رویا سعید - دانشجوی کاردانی معماری

نوشتار حاضر با اشاره به بحران سلامت محیطی در ابعاد جسمی و روانی در فضاهای شهری معاصر آغاز میشود.فقدان ایمنی شهروندان در مقابل عدم امنیت در فضاهای شهری و سکونتی، انزوا، افسردگی و گسست اجتماعی درمحلات شهری از بیماریهای مزمن شهری و محیطی هستند. طراحی شهر و نواحی مسکونی زمانی میتواند زمینه- ساز سلامت جسمی و روانی شهروندان باشد که بر اساس دیدگاهی ائتلافی و کلگرا مرکب از متخصصین سلامتو بهداشت محیطی از یک سو و برنامهریزان شهری و طراحان از سوی دیگر به انجام رسد. توسعه بیرویه شهری، افزایش وسائل نقلیه و زوال محیط زیست، اثرات زیانباری را بر ساختار محیطی-کالبدی شهر و در نتیجه سلامتجسمی- روانی شهروندان وارد کرده است. فضاهای شهری حاشیه و حومه، قربانی فضاهای شهری متن و مرکزیشده که نتیجهی آن پایین بودن نشاط و شادابی اجتماعی و بروز نارضایتی و اغتشاش اجتماعی در این فضاها است. بر این اساس طراحی فضاهای باز و سبز محلی و یا در مقیاس بزرگ تر، محلات پیاده مدار، محلات متراکم باکاربریهای مختلط، دسترسیهای فیزیکی و بصری به طبیعت، ایجاد فرصتهای فرهنگی- اجتماعی- تفریحی درمجاورت محلات و شهرکهای مسکونی، کاهش وابستگی زندگی شهری به اتومبیل و ترویج حمل ونقل عمومی از راهبردهای ارتقای سلامت عمومی از طریق نقش معماری و طراحی شهری بشمار میآیند. در ادامه ضرورت ائتلاف متخصصان برنامهریزی و طراحی با متخصصان سلامت عمومی برای ارائه راهبردهای ارتقای سلامت محیطی شهروندان بیان شده و در پایان برخی راهکارهای ارتقای سلامت عمومی شهروندان از طریق طراحی فضاهای شهری و نواحی مسکونی معرفی شده است

معماری، طراحی شهری، امنیت روانی، سلامت محیطی