صدیقه حافظی نسب - کارشناسی ارشد، فقه و مبانی حقوق اسلامی، آموزش و پرورش رودبارجنوب

هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش معلمان در ایجاد آموزش جذاب و یادگیری مفهومی با استفاده از روش های تدریس مشارکتی است . این پژوهش به روش مروری با بررسی متون و اسناد موجود در این زمینه انجام شده است . نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که روش تدریس مشارکتی می تواند بهبود قابل توجهی در توانایی حل مسائل پیچیده دانش آموزان ایجاد کند، زیرا این روش از طریق تعاملات گروهی و انفرادی ، مهارتهای مسئله مداری و تفکر کارآمد را تقویت می کند. روش تدریس مشارکتی با تاکید بر فعالیت و تعامل دانش آموزان، با مبانی نظری یادگیری سازگاری دارد و می تواند به تقویت نظریه های یادگیری مثبت مانند نظریه تعاملی یادگیری کمک کند. روش تدریس مشارکتی می تواند به بهبود توانایی دانش آموزان در حل تعارضات و مشکلات ارتباطی کمک کند، زیرا از آنها خواسته می شود که در فرآیند یادگیری با دیگران همکاری کنند و تفاوتهای خود را مدیریت کنند. این روش می تواند به توسعه مهارتهای اجتماعی دانش آموزان کمک کند، زیرا آنها را در مواقع مختلفی که نیاز به همکاری و تعامل دارند، تجربه می کنند. روش تدریس مشارکتی می تواند به تقویت خودکارآمدی دانش آموزان کمک کند، زیرا از آنها خواسته می شود که در فعالیت های یادگیری مشارکت کنند و از تجربه های موفقیت آمیز خود استفاده کنند. روش تدریس مشارکتی می تواند به تقویت خودکارآمدی دانش آموزان کمک کند، زیرا از آنها خواسته می شود که در فعالیت های یادگیری مشارکت کنند و از تجربه های موفقیت آمیز خود استفاده کنند. دانش آموزانی که در روش تدریس مشارکتی شرکت می کنند، دارای توانایی بالاتری در حل مسائل پیچیده و تفکر مسئله مدار هستند. دانش آموزانی که با روش تدریس مشارکتی آموزش داده می شوند، توانایی بیشتری در مواجهه با تغییرات و تعامل با محیط پویا را دارند. این توانایی انعطافپذیری از طریق فرآیند یادگیری گسترده و تنوع آموزشی تقویت می شود.

روش تدریس مشارکتی ، پیشرفت تحصیلی ، شایستگی اجتماعی ، عزت نفس