فاطمه برزگر - کارشناسی روانشناسی عمومی ، معاون آموزشی

در میان نهادهای مختلف (دین ، خانواده، اقتصاد و سیاست )، نهاد آموزش و پرورش رسالت خطیر انتقال فرهنگ ، معارف و دانش ها و نیز ارزشهای دینی و اخلاقی و معنوی و نیز آموزش مهارت های زندگی اجتماعی را به نسل ها ی مختلف را در یک فرآیند بلند مدت بر عهده دارد. در طی این فرایند این نهاد ممکن است با چالش های درونی و بیرونی متعددی مواجه شود. یکی از این چالش ها، آسیب های اجتماعی است . طرح مساله آسیب های اجتماعی و ضرورت پیشگیری از آن امری اجتنابناپذیر، عقلانی ، منطقی و آینده نگرانه است و مجموعه فرهنگیان اعم از کارشناسان، معلمان، مشاوران و مربیان و... نمی توانند نسبت به این موضوع بی تفاوت باشند. لذا ضرورت فراوانی وجود دارد که به امر آسیب های اجتماعی و پیشگیری از آن با نگاهی علمی ، پژوهشی ، دلسوزانه پرداخته شود. مطالعه آسیب های اجتماعی اعم از نابهنجاری ها و انحرافات اجتماعی یکی از مهمترین موضوعات مورد بحث جامعه شناسی است . اگر چه مساله نابهنجاری امری نسبی است و از جامعه ای به جامعه دیگر متفاوت است . باید بپذیریم آموزش و پرورش به عنوان اصلی ترین نهاد اجتماعی بیشترین تاثیر تربیتی را بر روی یکایک افراد جامعه دارد به شرطی که به موقع و به جا، بتواند کارکرد جامعه پذیری و در کنار آن پیش گیری از آسیب های اجتماعی را فاقد هیچ وقفه و خللی به شکلی مطلوب و مناسب به انجام رساند.در مقاله حاضر که با روش توصیفی - تحلیلی و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای صورت گرفته است ، قصد داریم به تحلیل نقش نهاد آموزش و پرورش و مجموع مربیان در کنترل یا کاهش آسیب های اجتماعی دانش آموزان در مدرسه بپردازیم و راهکارها و راه حل های مورد نیاز در جهت رفع این آسیب ها را نیز بیان نماییم .

نهاد آموزش و پرورش، مربیان، آسیب اجتماعی ، دانش آموزان، مدرسه .