تاثیر آموزش تربیتی بر خودکنترلی و کنترل انگیزه در دانش آموزان مبتلا به اختلال نارسایی توجه /افزون باوری

خودکنترلی یکی از ابزارهای مهم در ایجاد انگیزه و افزایش یادگیری در دانش آموزان، خصوصا دانش آموزان مقطع ابتدایی می باشد. کودکانی که مبتلا به اختلال نارسایی توجه هستند، در امر یادگیری و پیشرفت تحصیلی به وضوح مشاهده می شود. این دانش آموزان اگر تحت حمایت ، آموزش قرار نگیرند، در دراز مدت دچار تعارض، آسیب های فرهنگی ، اجتماعی ، آموزشی و غیره خواهند شد.. به اعتقاد کارشناسان تعلیم و تربیت ، چنین دانش آموزانی که از طریق آموزش های تربیتی قرار می گیرند، در مقایسه با دانش آموزانی که در مسیر آموزش و تربیت نیستند علاوه بر این که ازانگیزه، خودکنترلی ، و خودباوری متناسبی برخوردار هستند ، از یادگیری لذت بیشتری می برند. زیرا فعالانه در جریان یادگیری قرار می گیرند و خود را مسئول یادگیری خویش می دانند و انگیزه و باورهایشان بهتر کنترل می کنند (بشیرپور و همکاران، ۱۴۰۰). در این راستا، آموزش تربیتی در دانش آموزان مبتلا به نارسایی یاد شده، توجه صاحبنظران را به خود جلب ، و اثربخشی همه جانبه فراگیران به خوبی نشان داده است . بدین سبب در این پژوهش به تاثیر آموزش تربیتی بر خودکنترلی و کنترل انگیزه در دانش آموزان مبتلا به اختلال نارسایی توجه /افزون باوری پرداخته است . نتایج پژوهش ها نشان دادکه کودکانی که تحت تربیت و آموزش قرار گرفته اند مهارت های مورد نیاز برای یادگیری را کسب و انگیزه او برای یادگیری افزایش نمودند. این دانش آموزان خود راهبر، فعال و خودجوش هستند که به جای انتظار منفعلانه ، به خوبی باورهایشان را شناخته و انگیزه هایشان را در حد مطلوب کنترل می کنند. (گرادی ،۲۰۲۰).

Keywords:

دانش آموز , خود کنترلی , آموزش تربیتی