مریم دهباشی - کارشناسی ارشد تاریخ و فلسفه آموزگار دبستان دخترانه ارشاد

قصه گویی یکی از بهترین روشها برای افزایش اعتماد به نفس کودکان است . این کار می تواند داستانهایی از شخصیت های قهرمان و پیروزی های آنها را به کودکان بیان کند که این داستانها ایدههای مثبت و ارزشمندی از خود و دیگران را ارائه می دهند و باعث تقویت اعتماد به نفس آنها می شود.داستانهای قصه گویی می توانند خلاقیت و تخیل کودکان را تقویت کنند. وقتی کودکان داستانهایی را به زبان خود بازگو می کنند یا بازی هایی مرتبط با داستان انجام می دهند، احساس می کنند که قادر به خلق و خویشتن داری هستند که این به افزایش اعتماد به نفس کودکان کمک می کند.قصه گویی در حقیقت به منزله فعالیتی بوده که از انسان ها برای ساخت انسان کمک می گیرد . شنیدن داستان موجب شکل گیری بهتر شخصیت افراد شده و نوعی روش، جهت افزایش درک رفتارهای شناسی و عملی محسوب می گردد.قصه گویی به دلیل نمایش بازخورد های شخصی ، جهان پیرامون و شخصیت های متفاوت تعامل شخص با سایرین را نیز بهبود می دهد به طور کلی گفته شده که قصه ها به منزله چهار چوبی جهت خود پدید آیی و بالا بردن درک از خویش و بهبود روابط بین افراد می شود. نوشتن داستان به ویژه اگر شخص زندگی خود را روایت کند موجب انسجام بهتر تخیلات، افکار و اتفاقات شده که در نهایت ارتقا خودآگاهی شخص را به دنبال دارد.سنین دبستان دوران مهمی محسوب میشود که در آن از قصه درمانی بیش از هر دوران دیگری میتوان برای رشد شخصیتی و شناختی - عاطفی دانش آموزان سود جست . صه و قصه گویی به قدمت تاریخ بشر ریشه دارد به گونه ای که بشر زندگی خود را در چهار چوب قصه ها به تصویر کشیده است وقصه ها نیز زندگی بشر را شکل داده ، دگرگون ساخته و متحول نموده اند . قصه ها باز نمایی ما از خودمان و تجربه های مان است . قصه گویی ، پیشینه ای به تاریخ پیدایش انسان دارد. علاقه به به همین دلیل هماره، یکی از عمده ترین و رایج ترین راه های انتقال تجربه و سرگرمی ، قصه گویی و گوش سپردن به قصه ها بوده است . هنر قصه گویی در زمان تغییر شکل یافته و موازی با گسترش رسانه های گروهی از یک سو، و دست آوردهای روان شناسی یادگیری از سوی دیگر، جامه های نوپوشیده، تا هم چنان بماند و توان رقابت خود را از دست ندهد، با این که در بعضی از جوامع پیشرفته امروز، قصه گویی به عنوان یک هنر پر طرفدار یک شیوه ی آزمایشی توانمند و یک سرگرمی پر جاذبه مطرح است . قصه و شنیدن خاطره ها و ماجراها را آفریننده دانا در نهاد انسان ها نهاده است . در کشور ما توجه چندانی به قصه گویی نمی شود. خانواده و بزرگترها، فرصت های طلایی و مهربانی آفرین قصه گویی را به جعبه های جادویی سپرده اند تا گرفتار خویش باشند. آموزش و پرورش ما نیز در گریز از سنت ها و پرهیز از بهره گیری از نوآوری ، از آن چه در گذشته به عنوان قصه گویی داشته ایم ، بریده و به دست آوردی که دنیای امروز از قصه گویی دارد، نرسیده است .

اعتمادبه نفس ،قصه گویی ،دانش آموزان ابتدایی ،عزت نفس ، یادگیری ،خود اثر بخشی