مظفر ابراهیم پور - کارشناسی ،جغرافیا (برنامه ریزی روستایی )، کردستان، سقز

ارزشیابی یکی از ارکان مهم فرآیند یاددهی - یادگیری است و همواره بخشی از برنامه ی درسی و آموزش بوده و ابزاری است که میزانموفقیت دانش آموزان در رسیدن به اهداف آموزشی را مشخص می کند و دانش آموزان را در یادگیری یاری می دهد و معنی آن، تنها گرفتن امتحان و نمره دادن به دانش آموز نیست . ارزش یابی عبارت است از جمع آوری اطلاعات از آموخته های دانش آموزان و قضاوت در مورد حدود آن آموخته ها. معلم در فرایند ارزش یابی اطلاعاتی جمع آوری می کند که با تفسیر آن ها معین کند که دانش آموز چه دانشی فرا گرفته و چه توانایی هایی کسب کرده است . ارزش یابی باید در جهت هدف های آموزشی درس باشد و اطلاعاتی که در ارزش یابی جمع آوری می شود باید به گونه ای باشد که معلم با تفسیر کردن آن ها بتواند به درستی در مورد میزان دستیابی دانش آموز به هدف های برنامه ی موردنظر قضاوت کند. معلم باید با توجه به تفاوت های فردی دانش آموزان در زمینه ی نقاط ضعف ، نیازها ، احساس تعلق و قابلیت ها، آنان را به سوی احساس شایستگی ، اعتماد به نفس و مسئولیت پذیری هدایت کند .از طریق ارزش یابی و گرفتن امتحان است که معلم در جریان پیشرفت یا عدم پیشرفت تحصیلی دانش آموزان قرار می گیرد و بازده های یادگیری آنان را در مراحل گوناگون مورد سنجش قرار می دهد باید دانست ارزش یابی های متنوع طول سال تحصیلی اهمیت بسیار زیادی دارد و مهم تر ازآن نحوه ی برخورد معلمان عزیز با موضوع ارزش یابی است که باعث می شود ارزش یابی به شکل عادی تر انجام گیرد و با به کارگیری راه کارهایی از بروز تنش و فشار های روانی در دانش آموزان جلوگیری کند و در نتیجه ترس دانش آموزان از ارزش یابی و آزمون و امتحان کاهش می یابد. در ارزشیابی مستمرباید سوالات امتحان به گونه ای تهیه و تنظیم گردد که آموخته های شاگردان را ارزش یابی کند ونه نادانسته های آن ها را . همچنین در ارزش یابی نهایی دانش آموزان بهتر است صرفا نمره های امتحانی ، که ارزش نسبی دارند ، ملاک قرار نگیرد ،عملکرد یک ساله ی آنان و فعالیت های کلاسی نیز مورد توجه قرار گیرد. در این پژوهش به بررسی عوامل تاثیرگذار ارزشیابی مستمر بر فرایند تعلیم و تربیت پرداخته می شود.

ارزشیابی مستمر، فرایند، یاددهی و یادگیری .