کیومرث تقی پور - دانشیار تکنولوژی آموزشی ، گروه علوم تربیتی ، دانشگاه تبریز
صغری محمدجعفری - کارشناس ارشد برنامه ریزی درسی ، گروه علوم تربیتی ، دانشگاه تبریز

در شرایط کرونایی ، روش آموزشی ”مدرسه در خانه مجازی” به عنوان یکی از شیوه های آموزشی پرکاربرد در کنار استفاده ازتلویزیون و شبکه های اجتماعی در ایران و سایر نقاط جهان مورد استفاده قرار گرفت . براین اساس ، پژوهش حاضر با هدف ارزیابی نگرش دانش آموزان ، والدین و معلمان دوره ی ابتدایی شهر تبریز به روش آموزشی ” مدرسه در خانه مجازی” در شرایط کرونایی انجام گردید. پژوهش حاضر از نوع کمی بوده و براساس روش گردآوری داده ها از نوع توصیفی -پیمایشی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان پایه پنجم و ششم ابتدایی ، والدین دانش آموزان و معلمان آنها در شهر تبریز بودند. بااستفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای و جدول کرجسی و مورگان ۳۸۱ نفر دانش آموز، ۳۸۱ نفر والدین و ۲۹۸نفر از معلمان دوره ابتدایی پایه پنجم و ششم به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت گردآوری داده از پرسشنامه زائو و همکاران (۲۰۲۲) استفاده گردید. روایی پرسشنامه توسط متخصصان آموزش تایید شد و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ ۸۹/۰ محاسبه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری خی دو استفاده شد و نتایج پژوهش نشان داد که دانش آموزان ، والدین و معلمان دوره ی ابتدایی شهر تبریز ”سبک آموزش مدرسه و کلاس حضوری” را بر سایر سبک های آموزشی ترجیح می دهند.

نگرش ، مدرسه در خانه مجازی، آموزش ابتدایی ، شرایط کرونایی