سمیه یوسفی - عضو هیات علمی مامایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گناباد

امروزه بخش بهداشت و درمان به دلیل ارتباط مستقیم با سلامتی انسانها یکی از مهمترین حوزه های توسعه پایدار درجوامع بشری به شمار می آید. تحقق این امر نیازمند وجود گروه درمانگر سالم ، شاداب و با انگیزه کاری بالا می باشد. از جملهافراد این گروه ، کادر پرستاری بیمارستانها می باشند. در تمام بخش های بیمارستانی به پرستارانی برخورد می کنیم که هنگامورود به شغل پرستاری افراد منظم ، دلسوز و علاقمندی بوده اند، اما معمولا پس از مدتی کار کردن و مواجه شدن با انبوهی ازمشکلات و استرس های شغلی در محیط کار، احساس خستگی کرده و حتی مایلند از کار خود کناره گیری نمایند. در اینمیان یکی از عوامل شایع می تواند فرسودگی شغلی باشد. حدود ۸۰-۵۰ درصد از بیماری ها توسط استرس یا با کمک استرس ایجاد می شوند منابع ایجاد کننده استرس گوناگون هستند که یکی از مهمترین این منابع شغل می باشد اگر استرس شغلی به نحو مطلوب شناسایی نشود و به طور مناسب با آن برخورد نگردد ، ممکن است به بروز فرسودگی شغلی منتهی شود هدف از مقاله حاضر بررسی و تبیین ارتباط میان فرسودگی و حمایت شغلی از دیدگاه پرستاران می باشد.

فرسودگی، حمایت شغلی، پرستار