کتایون جهانگیری - استاد، گروه سلامت در بلایا و فوریتها، دانشکده ایمنی و سلامت عمومی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران
نجمه بهمن زیاری - دکترای تخصصی سیاستگذاری سلامت، مرکز تحقیقات چشمپزشکی ترجمانی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران
مریم نظری - دانشجوی دکترای تخصصی مدیریت خدمات بهداشتی-درمانی، گروه مدیریت، سیاستگذاری و اقتصاد سلامت، دانشکده بهداشت؛ مرکز تحقیق و توسعه سیاستهای دانشگاه، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران
ایروان مسعودی اصل - دانشیار مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، گروه مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی، دانشکده مدیریت و اطلاع رسانی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران

جابه جایی و ترک بیمارستان توسط کارکنان منجر به ایجاد وقفه در روند خدمت رسانی شده و هزینه گزاف جذب نیروی جدید را به دنبال خواهدداشت. مطالعات انجامشده درباره شرایط کار در بیمارستانها عمدتا بر گروه بالین متمرکز بودهاند، این در حالیست که در بیمارستانها گروه ناهمگنیاز افراد مشغول به فعالیت هستند. ازاینرو، پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان تمایل کارکنان گروه های بالینی و اداری-پشتیبانی به تغییر بخش،بیمارستان و حرفه خود و شناسایی عوامل موثر بر آن در یک بیمارستان منتخب به اجرا درآمد. مطابق نتایج، اکثریت پاسخگویان از هر دو گروه، بهطرز معنی داری تمایل کمی به تغییر داشتند، اما تمایل به تغییر بیمارستان بیشتر از تغییر بخش و حرفه بود. ناعادلانه و ناکافیبودن حقوق و ناامیدینسبت به آینده کاری از مهمترین عوامل مورداشاره و کمترین میزان نارضایتی مربوط به ارتباط با همکاران و سرپرستان بود. همچنین تنها متغیر پستسازمانی بر تمایل به تغییر اثر معنادار داشت.

نیروی کار سلامت، گروه های حرفه ای، ترک کارکنان، بیمارستان