بررسی رابطه سبک های فرزند پروری با ناامیدی و علاقه اجتماعی کودکان

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه سبک فرزند پروری با ناامیدی و علاقه اجتماعی کودکان انجام شده لذا به لحاظ ماهیت و هدف بنیادی و از حیث روش توصیفی-همبستگی بوده است. جامعه آماری پژوهش کلیه ی دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهر قائن می باشند. در این پژوهش از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای بر اساس پایه تحصیلی استفاده و تعداد ۵۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه سبک های فرزند پروری بامریند (۱۹۶۷). ناامیدی بک (۱۹۷۴) و پرسشنامه علاقه اجتماعی کراندال (۱۹۷۵) بوده و در انتها داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون مورد تحزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین سبک های فرزندیروری سهل انگارانه و اقتدار منطقی با علاقه اجتماعی رابطه مثبت و سبک فرزندپروری استبدادی با علاقه اجتماعی رابطه منفی معنی داری وجود دارد همچنین بین سبک های فرزندپروری سهل انگارانه و اقتدار منطقی با ناامیدی رابطه منفی و سبک فرزندپروری استبدادی با ناامیدی رابطه مثبت معنی داری وجود دارد. ضمنا نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که سبک های فرزندپروری قادر است تغییرات علاقه اجتماعی و ناامیدی کودکان را پیش بینی نماید.

Keywords:

سبک های فرزندپروری , علاقه اجتماعی , ناامیدی