سمیه جعفری - کارشناسی ارشد، گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
لیلا صوفی - کارشناسی ارشد، گروه روان شناسی، دانشگاه پیام نور، کبودر آهنگ، همدان، ایران
اکرم نظری - کارشناسی ارشد، گروه روانشناسی عمومی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران
نسیمه عاشوری - کارشناسی ارشد، گروه روانشناسی، واحد الکترونیکی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر آزار عاطفی بر انعطاف پذیری شناختی و دشواری در تنظیم هیجان زنان متاهل انجامشد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی زنان متاهل شهراراک در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۳۰ نفر انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش گروه آزمایش تحت بسته آموزشی مبتنی بر آزار عاطفی به مدت ۱۰ جلسه ۷۵دقیقه ای (هفته ای ۲ جلسه) قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزار اندازه گیری در این پژوهش پرسشنامه انعطاف پذیریشناختی (۲۰۱۰) (CFI) و مقیاس دشواری تنظیم هیجان (۲۰۰۴) (DERS) بود. تحلیل داده های آماری با استفاده از روش تحلیل کواریانستک متغیره صورت گرفت. یافته ها نشان دادند که در متغیر انعطاف پذیری شناختی و دشواری در تنطیم هیجان بین پیش آزمون و پس آزمونتفاوت معناداری در سطح ۰/۰۰۱ وجود داشت. بر اساس نتایج میتوان گفت بسته آموزشی مبتنی بر آزار عاطفی در کنار سایر روشهای درمانی، روش مداخله ای مناسبی برای کاهش ارتقای انعطاف پذیری شناختی و کاهش دشواری در تنطیم هیجان زنان متاهل است.

درمان مبتنی بر آزار عاطفی، انعطاف پذیری شناختی، دشواری در تنظیم هیجان، زنان متاهل