مهدی هدایتی - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران
مرضیه پورصالحی نویده - گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، ، تهران، ایران

هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه سبک های فرزند پروری با اعتیاد به مواد مخدر با نقش واسطه ای امید به زندگی در بیندانش آموزان متوسطه دو م بود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش و ماهیت در زمره پژوهش های توصیفی-همبستگی مبتنی بر مدلیابی معادلات ساختاری قرار داشت. جامعه آماری پژوهش را دانش آموزا ن پس ر متوسطه دوم (بازه سنی ۱۴تا ۱۸ سال) تحت درمان کلینیک های تخصصی جنوب تهران در سال ۱۴۰۲ تشکیل داه بود که بر اساس قاعده مدلیابی معادلاتساختاری ۳۲۰ پرسشنامه از طریق نمونه گیری در دسترس جمع آوری شد. ابزارگردآوری داده ها پرسشنامه سبک های فرزندپروریبامریند (۱۹۷۳)، امید به زندگی اسنایدر (۱۹۹۱) و گرایش به اعتیاد میرحسامی (۱۳۸۸) بود. جهت آزمون فرضیه های مربوطه، بعد ازجمع آوری داده های حاصل از توزیع پرسشنامه ها، از نرم افزار ایموس استفاده شد. نتایج مطالعه نشان داد مدل پیشنهادی اعتیاد به موادمخدر بر اساس سبک های فرزندپروری با میانجیگری امید به زندگی در دانش آموزان با داده ها برازش دارد. سبک های فرزندپروری سهل گیرانه و مستبدانه تاثیر مثبت و سبک فرزند پروری مقتدرانه تاثیر منفی بر اعتیاد به مواد مخدر دانش آموزان دارد. ضمناینکه نقش واسطه ای امید به زندگی در رابطه بین سبک های فرزند پروری با اعتیاد به مواد مخدر تایید شد (p<۰/۰۵) . نتایج بهدست آمده حاصل از روابط متغیرهای مورد بررسی می تواند مورد استفاده والدین و نهادهای مرتبط با ترک اعتیاد جهت برنامهریزی بهتر در راستای کاهش گرایش دانش آموزان به مواد مخدر قرار گیرد.

سبک های فرزند پروری، اعتیاد به مواد مخدر، امید به زندگی