مژگان حیاتی - دانشیار و عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور، تهران . ایرا ن
ابوالفضل نظری - کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه پ یام نور، قزوین . ا یرا ن

هدف پژوهش انجام شده، تعیین اثربخشی آموزش مبتنی بر شفقت به خود بر تحمل ناکامی، ناسازگاری زناشویی ودلزدگی زناشویی در معلمان مرد متاهل، بود. روش تحقیق، در پژوهش انجام شده از منظر هدف از نوع کاربردی و از نظر شیوهانجام تحقیق به صورت نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل، بود. حجم نمونه شامل ۶۰ نفر ازمعلمان ناحیه ۴ شهرستان کرج بود. روش نمونه گیری در پژوهش پیش رو به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای بود. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه دلزدگی زناشویی پاینز(۱۹۶۶)، ناسازگاری زناشویی بیر و استرنبرگ (۱۹۷۷)و تحمل ناکامی هارینگتون (۲۰۰۵)، بود. آموزش مبتنی بر شفقت به خود گیلبرت (۲۰۰۹)، در هشت جلسه شصت دقیقه ای بهصورت گروهی برای گروه آزمایش، اجرا گردید، و پس از اتمام جلسات، مجددا توسط پرسشنامه به سنجش دلزدگی زناشویی،ناسازگاری زناشویی و تحمل ناکامی پرداخته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی از آزمون کواریانسچند متغیره استفاده شد. نتا یج پژوهش انجام شده نشان داد که، آموزش مبتنی بر شفقت به خود بر تحمل ناکامی، ناسازگاریزناشویی و دلزدگی زناشویی در معلمان مرد متاهل، تاثیر دارد. (سطح معناداری کمتر از ۰۵ / ۰). به عبارتی آموزش مبتنی برشفقت به خود سبب افزایش تحمل ناکامی ، کاهش ناسازگاری زناشویی و دلزدگی زناشویی در معلمان مرد متاهل، گردید.بنابراین میتوان گفت که، آموزش مبتنی بر شفقت به خود، یکی از مداخلات موثر بر افزایش تحمل ناکامی، کاهش ناسازگاریزناشویی و دلزدگی زناشویی در معلمان مرد متاهل، است.

آموزش مبتنی بر شفقت به خود، تحمل ناکامی، ناسازگاری زناشویی، دلزدگی زناشویی، معلمان مرد متاهل