کرامت اله زیاری - استاد گروه جغرافیا انسانی، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
پارسا احمدی دهرشید - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
زهرا حق وردی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران

مسکن به عنوان یکی از مهم ترین نیازهای انسان، پیوند محکمی را با مسائل اجتماعی ، سلامت ، اقتصاد و توسعه ، چه در مقیاس فردی و چه در مقیاس گروهی دارد. عدم وجود مسکن مناسب که می توان آن را نیز در چارچوب فقر مسکن نیز مورد بررسی قرار داد، یکی از مسائلی است که می تواند سبب خلل در حرکت یک جامعه به سوی پایدار شود. شهر سمنان در دهه های اخیر با رشد قابل توجهی از جمعیت مواجه بوده است ؛ چنین رشد جمعیتی لزوم توجه به اسکان جمعیت و کیفیت آن را دوچندان می سازد. در مطالعه حاضر تلاش بر آن است تا با یک مطالعه توصیفی - تحلیلی و با استفاده از روش گردآوری اطلاعات اسنادی (دادههای سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵)، به تحلیل فضایی شاخص های فقر مسکن در پیکره فضایی شهر سمنان پرداخته شود. این تحلیل فضایی که با استفاده از تکنیک Hotspot Analysis صورت پذیرفت ، نشان داد که بیش از ۱۱% بلوک-های آماری شهر سمنان در وضعیت »فقر مسکن « قرار دارد؛ این بلوکها عمدتا در نواحی مرکزی، شمالشرق و شمال شهر سمنان قرار دارند. وضعیت کنونی این مساله را برجسته می سازد که شهر سمنان نتوانسته از حیث کیفیت مسکن ، خود را با رشد سریع جمعیت همگام سازد و به دنبال آن، مساله فقر مسکن در پیکره شهر سمنان نمایان شده است . یافته های مطالعه حاضر می تواند بینش های مهمی را در حوزه مربوط به فقر شهری، عدالت فضایی و کیفیت مسکن روشن سازد.

فقر مسکن ، فقر شهری، کیفیت مسکن ، عدالت فضایی ، شهر سمنان.