مطالعه سیر تحول شاخص های کمی و کیفی مسکن در شهر سنندج، مقایسه آن با نقاط شهری استان کردستان و کشور ایران و پیش بینی مسکن مورد نیاز تا افق ۱۴۱۰

نیاز به مسکن جزو ضروریترین نیازهای انسان در کنار دیگر نیازهای بنیادین او یعنی خوراک و پوشاک است . این نیاز از بدو شکل گیری نخستین تمدنها با انسانها همراه بوده است و در هر روزگاری بنابر مقتضیات دوران، در اشکال گوناگون -از غارنشینی گرفته تا برجنشینی - دلمشغولی و دغدغه آدمی بوده است . یکی از راههای موثر برای سنجش وضعیت مسکن و مطالعه ی میزان موفقیت برنامه های مسکن در شهرها، ارزیابی عوامل تاثیرگذار بر مسکن است که می توان آنها را در دو دسته عمدهی شاخص های کیفی و کمی مسکن دسته بندی کرد. در این پژوهش که از حیث هدف در دسته پژوهش های کاربردی قرار می گیرد و روش آن تحلیلی - توصیفی است هدف بر این بوده است که با مطالعه دادههای سرشماریهای دوره ۹۵-۱۳۴۵ آمار و اطلاعات مربوط به شاخص های کمی و کیفی مسکن در شهر سنندج، نقاط شهری استان کردستان و نقاط شهری کشور ایران گردآوری شود و بر مبنای روند تغییر و تحولات این شاخص ها و مقایسه آنها با یکدیگر به شناختی از وضعیت مسکن و مشکلات آن در این سه سطح رسید. بررسی ها موید این نکته بود که وضعیت تمامی شاخص های کمی مسکن و اکثر شاخص های کیفی ، در طول این دورهها رو به بهبود و مطلوبیت روزافزون بوده است ، این درحالیست که این نتایج با آنچه در واقعیت مشاهده می شود تطابق چندانی ندارد. بنظر می رسد بهبود شاخص های مسکن -هرچند مطابق با آمار و مطالعات موثق و معتبر- امری ظاهری است و تنها برروی کاغذ نشان از پیشرفت و تحول به سوی شکوفایی می دهد، تحولی که بیشتر وامدار پیشرفت تکنولوژی، فنون و ابزار و پرسودتر بودن سرمایه گذاری در بخش مسکن نسبت به سایر بخش ها است . با بررسی عمیق تر و دقیق تر می توان فهمید که میزان دستیابی گروههای مختلف درآمدی به مسکن یکسان نیست . در این راستا برای بهبود شرایط ، پیشنهاداتی توسط نگارندگان ارائه شد.