آناهیتا اسفندیاری - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد بین الملل قشم، دانشگاه آزاد اسلامی، قشم، ایران
محمدرضا رضایی - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران.
علی شمس الدینی - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران.

رشد شهری در قرن بیستم ، باعث افزایش شهرنشینی و افزایش پیچیدگی نظام شهری شد. دولت به تنهایی نمی تواند مدیریت شهری را انجام دهد. حکمرانی شهری با مشارکت دولت ، جامعه مدنی و بخش خصوصی شکل می گیرد. هدف پژوهش بررسی حکمرانی خوب در منطقه ۱ شیراز است . این پژوهش از نظر هدف توسعه ای-کاربردی و از نظر روش نیز توصیفی -تحلیلی است و از لحاظ نحوه جمع آوری اطلاعات، از نوع تحقیقات پیمایشی استفاده شده است . برای این منظور، با استفاده از تجزیه و تحلیل آماری به بررسی و تحلیل یافته های حاصل از طریق پرسشنامه پرداخته شده است . شهر شیراز در چند دهه اخیر شاهد رشد فزایندهای بوده است که این نوع رشد نتوانسته است با سنجه های پایداری شهری متناسب باشد. و در حال حاضر بیشتر مناطق آن با نارسایی های عمدهای در خصوص دسترسی به امکانات شهری مواجه هستند. منطقه ۱ کلانشهر شیراز با توجه به رشد و توسعه فیزیکی ، علاوه بر بحرانهای زیست محیطی ، مسائل زیست محیطی و ناپایداریهای اقتصادی-اجتماعی و کالبدی را در پی داشته است . بنابراین ، بررسی و مطالعه شاخص های حکمرانی خوب شهری در راستای بهبود کیفیت زندگی حائز اهمیت فراوان بوده و انجام مطالعات اساسی جهت شناخت محدودیت ها و کمبودها و برنامه ریزی مناسب در این خصوص می تواند آینده بهتری را برای دسترسی مناسب به فرصت ها و امکانات شهری در نواحی مختلف منطقه به ارمغان آورد. در این تحقیق ، حکمرانی خوب شهری با رویکرد ارتقاء کیفیت زندگی مدنظر است . الگوی منسجم و یکپارچه ای در راستای مرتفع نمودن مسائل و مشکلات و ارتقاء کیفیت زندگی شهروندان و دستیابی به توسعه پایدار شهری در نظر گرفته شود. و از آنجا که ارتقاء کیفیت زندگی هدف توسعه محسوب می شود، می توان گفت که ارتقاء کیفیت زندگی همزمان هم نتیجه و هم فرایند توسعه است .

حکمروایی خوب شهری، شاخص ها ، شهر شیراز