مریم رحیمی - دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی ، گروه علوم تربیتی ، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی ، اراک، ایران

پژوهش حاضر باهدف ارائه مدل دانش محتوای دانشجو معلمان و بررسی تاثیر سیستم بازداری رفتاری در کاهش اضطراب اجتماعی دانش آموزان در مدارس ابتدایی شاهد انجام شده است . جامعه آماری مطالعه حاضر از میان کودکان ۸-۱۰ سال که به کلینیک روانشناسی کودک در سال ۱۴۰۰-۱۴۰۱ مراجعه کرده بودند، انتخاب شده اند. نمونه گیری به صورت هدفمند انتخاب شده است ، تعداد این افراد ۲۴ نفر بوده و معیار ورود به پژوهش تشخیص مصاحبه گر و نمره به دست آمده در پرسشنامه (آخنباخ و رسکورلا،۲۰۰۱)، پرسشنامه سیستم بازداری رفتاری کودکان (فایسکا و همکاران،۲۰۲۱) بوده است . سپس به صورت کاملا تصادفی در دو گروه گواه و آزمایشی جایگزین شدند، گروه آزمایشی وارد فاز مداخله شده و در جلسه آموزشی درمانی شرکت کرده اند. مداخله به صورت ۱۰ جلسه یک ساعته در طی دوره زمانی شش هفته ای (۴۵ روزه) طراحی شد. دادههای حاصل از پژوهش با استفاده از روش آماری کوواریانس یک طرفه تحلیل شده و نتایج نشان داد میانگین سیستم بازداری رفتاری در میان آزمودنی ها دارای اختلال رفتاری به صورت معناداری تغییریافته است . نتایج این پژوهش پیشنهادهای مهمی برای استفاده والدین و متخصصین آموزش پرورش برای کاهش رفتارهای برون نمود دارد.

اختلال رفتاری برون نمود، بازداری رفتاری ، دانش آموزان دختر، دانش محتوا.