تبیین تجارب اساتید و دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز در خصوص آموزش بالینی در دوران پاندمی کووید ۱۹

مقدمه: با گسترش ویروس کووید۱۹، کادر پزشکی از اولین افرادی بودند که به علت تماس نزدیک با این بیماران، در معرض خطر این بیماری مسری قرار داشتند. داشجویان رشته های علوم پزشکی که در آیند ه ای نه چندان دور باید به عنوان کادر درمان نظام سلامت خدمت کنند، نیاز مبرمی به دریافت آموزش های کیفی مناسب دارند. با توجه به اهمیت موضوع آموزش بالینی، ضرورت بررسی دیدگاه دانشجویان و اساتید پزشکی در دوران کووید۱۹ احساس می گردد.  اطمینان از کیفیت مناسب آموزش در دوره پاندمی ، تعیین دقیق چالش ها و نیاز های دانشجویان رشته های علوم پزشکی اهمیت بالایی می یابد که این مطالعه با هدف اصلی تبیین تجارب دانشجویان و اساتید پزشکی از آموزش بالینی در دوره پاندمی کووید ۱۹ به صورت کیفی طراحی و اجرا شد. روش کار: این پژوهش یک مطالعه کیفی می باشد و تحلیل داده ها با رویکرد تحلیل محتوای قراردادی پیشنهادی گرنهایم و لاندمن انجام شد که در سال ۱۴۰۲، بر روی ۱۲ نفر از اعضای هیات علمی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشجویان پزشکی در مقطع کارورزی، کارآموزی، دستیاری و فلوشیپ به واسطه نمونه گیری هدفمند مصاحبه نیمه ساختار یافته تا رسیدن به اشباع داده ها در حدود۲۰ دقیقه انجام شد. صحت و استحکام داده ها با روش لینکلن و گوبا تایید شد. نتایج: تحلیل داده ها منجر به استخراج  ۱۲۰ کد اولیه گردید که شامل  ۵ طبقه اصلی و ۳۹ طبقه فرعی می باشد. ۵ طبقه اصلی  شامل مشکلات روانشناختی و فیزیکی، سیاست های درمانی و آموزشی، کیفیت و زیرساخت آموزش بالینی، کیفیت ارزشیابی آموزشی و راهکار های ارتقاء کیفیت آموزش بالینی می باشد. نتیجه گیری: آموزش بالینی به دلیل سیاست های آموزش در جهت تقسیم بندی و کاهش حضور فیزیکی دانشجویان دچار مشکل شده است و عدم قابلیت برگزاری مجازی درس با توجه به تضاد آموزش مجازی با بالین قطعا با نظر مصاحبه شوندگان پژوهش آموزش دچار چالش بسیار جدی شده است.

Keywords:

آموزش بالینی , پاندمی کووید ۱۹ , آموزش پزشکی , تحلیل محتوای کیفی