منیژه قاسمی اسب چینی - کارشناسی علوم تربیتی و مدیریت برنامه ریزی

منابع انسانی (سرمایه انسانی) عاملی عمده در رشد و پیشرفت هر سازمان است. نظام آموزش و پرورش از جمله نظام هایی است که در همه جوانب و فعالیت های سازمانی (درون داد، فرآیند، برون داد، پیامدها) به شکل مستقیم و موثر به عامل انسانی متصل است و حضور و فعالیت انسان در همه فرآیندها و مراحل، لازم و واضح است. تاثیر منابع متعدد، به ویژه منابع انسانی در آموزش و پرورش و پیشرفت آن امریست واضح و مبرهن. توسعه و پیشرفت به معنای عام کلمه، باید برای «انسان» و توسط «انسان» باشد. یکی از مولفه های توسعه و ارزیابی آن، میزان برخورداری از «آموزش» است و بدون شک تحقق این آموزش توسط نظام آموزش و پرورش و با نقش آفرینی منابع انسانی رخ می دهد. پایداری و تاثیر توسعه در هر جامعه ای به حفظ و حراست نیاز دارد و اصلی ترین نهاد اجتماعی که در این موضوع می تواند در نقش تولیدکننده، مصرف کننده و محافظت کننده ظاهر شود، نظام آموزش و پرورش است که در آن منابع انسانی عامل تحقق این امر است. نظام آموزش و پرورش در نگاه کلی به چندین وزارتخانه، دستگاه و نهادهای متولی امر آموزش و پرورش، مرتبط است، اما در نگاه خاص، تولیت این امر به وزارت آموزش و پرورش برمی گردد که متولی تعلیم و تربیت شهروندان مشمول در طول ۱۲سال از عمر ایشان (۶ تا ۱۸ سالگی) است. از سوی دیگر این وزارتخانه عامل و تولیدکننده سرمایه انسانی جامعه نیز می باشد (هر چند در جامعه کنونی ما علیرغم گفتارهای متعدد درباره شان و منزلت آموزش و پرورش و نقش و تاثیر عظیم آن، کوچک انگاری نسبت به آن کاملا نهادینه شده و هیچ همت عالی و موثری، حاضر به اعطای عملی و عملیاتی این نقش به آموزش و پرورش و پرداخت هزینه های آن نیست تولید «سرمایه انسانی» مستلزم سرمایه گذاری طولانی مدت و صبورانه در آموزش و پرورش است. بسیاری از متولیان جامعه (سیاستگذاران و مجریان) صبر و حوصله ای به وسعت زمان حضور یک دانش آموز در مسیر تحصیلی اش در آموزش و پرورش را ندارند و همواره در جست و جوی عوامل پیشرفت در جاهای نامرتبط و زود بازده هستند. راهبرد کلان ۱۰ در سند تحول بنیادین آموزش و پرورش «ارتقای جایگاه نظام تعلیم وتربیت کشور را به عنوان مهم ترین نهاد تربیت نیروی انسانی و مولد سرمایه اجتماعی ... به عنوان امر حاکمیتی و با توسعه مشارکت همگانی» دانسته است

آموزش و پرورش،توسعه انسانی ،نقش